Trening interwałowy (sesje wysiłkowe przerywane krótkimi przerwami wypoczynkowymi) jest bardziej skuteczny niż ciągły (bez przerw wypoczynkowych), jeśli chodzi o wzrost progu wentylacyjnego, natomiast obydwa rodzaje treningów, ciągły i interwałowy, dają zbliżone zmiany w odniesieniu do progu przemian anaerobowych.
U ludzi młodych frakcja wyrzutowa w czasie maksymalnego wysiłku nie ulega zmianie pod wpływem treningu, natomiast u osób w starszym wieku, u których kurczliwość mięśnia sercowego jest mniejsza niż w młodym wieku, trening może spowodować poprawę kurczli-wości, co przejawia się zwiększeniem frakcji wyrzutowej w czasie maksymalnego wysiłku.
Kierownicy liniowi w działach, które trening obejmuje włączyli się aktywnie w jego koordynowanie, bowiem od ich kompetencji i umiejętności stworzenia sprzyjającej do rozwoju potencjału pracy atmosfery zależy ostateczny wynik treningu.
Trening mieszany, zawierający składowe treningu wytrzymałościowego i treningu siły mięśniowej, wywołuje skutki, które są inne niż w przypadku stosowania treningu jednego rodzaju.
Interesujące jest to, że zmniejszanie się siły mięśni jest wolniejsze niż jej zwiększanie w procesie treningu, zwłaszcza jeśli trening obejmował zarówno koncentryczne, jak i ekscentryczne skurcze mięśni.
; • trening ma strukturę dynamiczną - polega na przebywaniu drogi, pokonywaniu przeszkód i osiąganiu celów, przebiega w sposób zmienny, trwa dość długo; • w czasie treningu zachodzą różne wypadki losowe (jak to bywa w rzeczywistych okolicznościach), nie jest on bowiem do końca zaplanowany, wobec czego wymaga plastyczności, kreatywności i improwizacji; • ...
Trening siły mięśniowej prowadzi też do wzrostu odporności na zmęczenie w czasie wykonywanych ruchów. Trening siły mięśniowej zwiększa potencjał beztlenowy włókien szybko kurczących się.
Jest to szczególnie ważne u ludzi rozpoczynających trening po ukończeniu 40 lat, nawet jeśli uważają się za osoby w pełni zdrowe.
Dialektyczna terapia behawioralna wymaga, by wszystkich pacjentów, którzy w Fazie 1 mają trening umiejętności, objąć także równoległą psychoterapią indywidualną.
Wyniki porównań efektów biegania o różnej intensywności pozwoliły dodatkowo na wyciągnięcie hipotezy, że trening siły oddziałuje na płytki mchowe w większym stopniu niż trening wytrzymałości.
Wysiłek w cyklu treningowym może być interwałowy bądź też ciągły. Trening anaerobowy. Trening powinien być prowadzony w taki sposób, by zwiększyć zdolność mięśni do wytwarzania -energii na drodze przemian beztlenowych.
Istnieje zależność pomiędzy długością okresu treningowego a wzrostem stężenia mleczanów we krwi w czasie wysiłku: im dłuższy okres treningu, tym stwierdza się niższe wysiłkowe [la“]p.
Dlatego też tak ważna i potrzebna jest nam w życiu promocja naszego zdrowia poprzez między innymi trening zdrowotny. Spójrzmy więc na czym polega ów trening zdrowotny, o co tak naprawdę w nim chodzi.
Trening na dużych wysokościach górskich prowadzi do zwiększenia się poziomu endogennej erytropoetyny (EPO) i jest legalny, natomiast stosowanie erytropoetyny w postaci oczyszczonej w formie zastrzyków (egzogenna erytropoetyna) jest dopingiem. Przyjmuje się, że trening fizyczny doprowadza do niewielkiego zwiększenia aktywności fibrynolitycznej osocza.
W wyniku treningu zwiększa się również objętość krwi krążącej, a po treningach wysokogórskich przyrasta ilość hemoglobiny we krwi. Jednakże osiągnięcie wysokiej i stabilnej formy sportowej wymaga wielu lat treningu.
Rekomenduje się, by spożycie białka w czasie treningów wytrzymałościowych wynosiło 1,2-1,4 g/kg masy ciała na dobę, w czasie zaś treningów siłowych i szybkościowych 1,2--1,7 g/kg masy ciała na dobę.
Wpływ usprawnienia czynności układu nerwowego na wzrost siły skurczu mięśni można zaobserwować, prowadząc kuriozalny trening, polegający na wyobrażaniu sobie pewnego niewykonywanego uprzednio mchu (trening mentalny).
Charakterystyczną zmianą w reakcji na wysiłki zachodzącą pod wpływem treningu wytrzymałościowego jest przesunięcie progu wentylacyjnego w kierunku wyższych obciążeń. Oznaczanie tego progu bywa więc wykorzystywane w kontroli skuteczności treningu.
To stwierdzenie można połączyć z wytłumaczeniem przesłanek treningu umiejętności oraz celów tego treningu.
Trening dorosłego dysartryka obejmuje: - modyfikację postawy ciała, - modyfikację żucia i połykania, - modyfikację oddychania, - modyfikację fonacji, - modyfikację artykulacji, - modyfikację zrozumiałości i szybkości wypowiedzi, - modyfikację pracy mięśni twarzy, - relaksację, - rozwijanie sprawności językowej, - ...