Może Wokulski zginął w Zasławiu (tam przeżył najsłodsze romantyczne uniesienia miłosne), a może, przekonawszy się o zdradzie i braku wartości ukochanej, udał się do pracowni Geista, by szukać metalu lżejszego od powietrza.
Cechy romantyka: - bierze udzial w postaniu styczniowym - poswieca mlodosc patriotycznej walce, milosc ojczyzny jest dla niego wazna sprawa; - romantyczna milosc, której na przeszkodzie staja: konwenans i stosunki spoleczne; - milosc do Izabeli jest uczuciem wszechogarniajacym, paralizujacym umysl Wokulskiego, jego jedyna idea - jest na tym etapie romantycznym kochankiem na miare Gustawa; - tragiczne zakonczenie milosci powoduje, ze Wokulski próbuje ...
Wokulski to główny bohater powieści BolesławaPrusa Lalka.
Obaj - Borowiecki i Wokulski - pochodzą nawet z tej samej warstwy społecznej.
• Praca u podstaw - nauczanie ludzi z najniższych klas społeczeństwa: - prezesowa - szkółki, ochronki - Wokulski - pomaga Magdalenie i Wysockiemu • organicyzm • kwestia żydowska • utylitaryzm - użyteczność ludzi dla kraju, społeczeństwa • ziemia jako idea ojczyzny - mimo zaborów • praca organiczna - społeczeństwo jako jeden organizm
Cechy romantyczne: skomplikowana, niepospolita, wyjątkowa indywidualność skłócony ze światem uczestniczył w powstaniu styczniowym, za co został zesłany na Syberię traktował miłość i kobietę z wielką czcią zdolny był do ofiar i poświęceń jego tragiczna i romantyczna miłość do Izabeli zakończyła się prawdopodobnie samobójstwem zagadkowość i tajemniczość jego losów postać bogata wewnętrznie,
Główna postać powieści Lalka (zob.) Bolesława Prusa, reprezentant „straconego pokolenia" współczesnego Prusowi i Orzeszkowej, szlachcic „wysadzony z siodła", dawny konspirator, uczestnik powstania styczniowego, zesłaniec, który po powrocie przystępuje do odbudowy życia z „niewielkim fundusikiem", żeni...
Wokulski się dręczy, sam sobie wyrzuca, że marnuje wysiłki dla pustej, egoistycznej kobiety. Spośród omawianych bohaterów najbardziej podoba mi się Wokulski.
Władysław Stanisław Reymont (właśc. Rejment) żył w latach 1867—1925. Syn wiejskiego organisty, w młodości próbował różnych zawodów — krawca, kolejarza, wędrownego aktora. W 1893 roku osiadł w Warszawie i rozpoczął pracę publicystyczną i pisarską. Powstawały wówczas naturalistyczne opowiadania...
Stanisław Wyspiański żył w latach 1869— 1907. Związany był z Krakowem i tam, w kościele Na Skałce, został pochowany. Studiował malarstwo pod kierunkiem Jana Matejki, a jednocześnie historię sztuki i literatury na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie swej podróży (Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy...
Żołnierz Legionów Polskich od 1914 r., internowany w 1917 r. Po I wojnie światowej wyjechał do Francji, gdzie studiował w Szkole Jazdy w Saumur. Odwołany do kraju, brał udział w wojnie polsko--bolszewickiej w 1920 r. W okresie międzywojennym dowodził brygadami kawalerii: Baranowicze, Nowogródzką...
Od 1914 do 1917 r. w Legionach Polskich, od listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził m. in. brygadą artylerii 1 dywizji piechoty Legionów, a następnie brygadą piechoty tej dywizji.
W latach 1922-24 studiował w Ecole Superieure de Guerre. Po powrocie do kraju...
Polski oficer, w czasie I wojny światowej powołany do armii austriackiej, walczył na froncie włoskim. W listopadzie 1918 r. rozpoczął służbę w Wojsku Polskim; na czele ochotniczej kompanii z Krosna brał udział w walkach z Ukraińcami na terenie Małopolski, a następnie był dowódcą lotnej...
Działacz ruchu ludowego, po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się przez Węgry do Francji, gdzie w październiku tego roku objął stanowisko wiceprzewodniczącego Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej.
Od września 1941 r. był wicepremierem i ministi-em spraw wewnętrznych, a 14 lipca 1943 r...
Oficer Armii Czerwonej od 1920 r., we wrześniu 1944 r. został skierowany do Wojska Polskiego; od listopada 1944 r. był dowódcą 2 armii WP. 28 grudnia 1944 r. przejął dowodzenie 1 armią. Po wojnie był dowódcą Śląskiego Okręgu Wojskowego, dowódcą wojsk lądowych i wiceministrem obrony narodowej. W...
Działacz polskich organizacji niepodległościowych, od 1913 r. służył w armii austriackiej. Do Wojska Polskiego wstąpił 1 listopada 1918 r.; był m.in. ekspertem wojskowym na konferencji w Spa oraz członkiem komisji zakupów wojskowych w Paryżu. W październiku 1923 r. ukończył Wyższą Szkołę...
Wszechstronny działacz, zajmował się:
• praca nad reformą ustroju państwa
„Traktat o skutecznym rad sposobie”
Charakteryzuje ówczesną RP i wysuwa postulaty, żądania mające uzdrowić państwo. Przeciwstawia się liberum veto, proponuje, aby źródłem decyzji była większość głosów. Gani prywatę...
Wydał traktat polityczny „Głos wolny, wolność ubezpieczający”. Domagał się jak najszybszego przeprowadzenia reform. Propagował ograniczenie liberum veto. Króla elekcyjnego ma wybierać cały naród, a nie tylko szlachta. Żądał wzmocnienia administracji państwowej, poprawy warunków...
Stanisław Staszic swoje poglądy i program społeczno-polityczny zawarł między innymi w poniższych utworach. „Uwagi nad życiem Jana Zamojskiego” Był to traktat polityczny wydany przed obradami Sejmu Czteroletniego. Jest on podzielony na 19 rozdziałów. Każdy rozdział traktuje o innym problemie...
Utwór ten miał uzmysłowić szlachcie konieczność uchwalenia konstytucji. Staszic informuje czym dla niego jest naród. Dla niego naród to nie tylko szlachta, ale zbiorowość mieszkająca na danym terenie. Staszic zwracając się do szlachty stawia jej następujące zarzuty:
− brak poszanowania prawa
− ...