Sen złotowłosej dziewczynki) i utworów w rodzaju ballady Piotr Płaksin, poprzez lirykę scenek rodzajowych (Colloquium niedzielne na ulicy, Rewizja) do młodzieńczych manifestów poetyckiego indywidualizmu i optymizmu (Sokrates tańczący, Ranyjulek, Do krytyków).
469-399 r.p.n.e.
− był nauczycielem Platona
− głosił on absolutyzm i intelektualizm etyczny
− dobro, cnotę i szczęście utożsamiał z prawdą
− jego dewiza to: „Poznaj samego siebie”
− podkreślał świadomość własnej niewiedzy: „Wiem, że nic nie wiem”
− środki poznania to: żywy dialog...
Norwid Odwołuje się do konkretnych postaci: Sokratesa, Dantego, Kolumba, Camoensa, Kościuszki, Napoleona, Mickiewicza.
W ten sposób Norwid przypomina, że otrutemu mędrcowi Sokratesowi później postawiono ze złota statuę, wygnanemu z Florencji Dantemu zrobiono symboliczny drugi grób w rodzinnym mieście, kilkakrotnie przenoszono prochy Krzysztofa Kolumba.
Wyrocznia w Delfach obwieściła, że jest on najmądrzejszym człowiekiem na świecie, choć Sokrates uważał, iż "wie, że nic nie wie". Sokrates pierwszy zastosował rozumowanie indukcyjne, a także ustalił warunki metodologiczne definicji.
Podobny problem ukazuje wiersz Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie. Przywołuje więc Sokratesa, Dantego, Kolumba, Camoensa, Kościuszkę, Napoleona, na koniec Mickiewicza.
Wyrocznia w Delfach obwieściła, że jest on najmądrzejszym człowiekiem na świecie, choć Sokrates uważał, iż "wie, że nic nie wie". Sokrates pierwszy zastosował rozumowanie indukcyjne, a także ustalił warunki metodologiczne definicji.
Sokrates, skazany przez Ateny na śmierć, Dante, wygnany z Florencji, Kolumb, który zmarł w niełasce, Napoleon i Kościuszko.
Że mógł jednakże mienić się sokratykiem, miało podstawę w tym, iż jak Sokrates łączył dobro i przyjemność; ale czynił to w odwrotnym kierunku: Sokrates głosił, że jedynie dobro (mianowicie moralne) daje przyjemność, podczas gdy Arystyp - że przyjemność jest jedynym dobrem.
Metoda elenktyczna, czyli metoda zbijania, którą Sokrates uważał za „największy i najskuteczniejszy spośród sposobów oczyszczania umysłu”, polegała na doprowadzeniu do absurdu: fałszywą tezę przeciwnika Sokrates przyjmował poważnie (to nazywano ironią Sokratesa) i pytaniami zmuszał do wyciągania z tezy konsekwencji dopóty, aż doprowadziły do twierdzenia sprzecznego z twierdzeniami powszechnie uznanymi bądź z ...
Sokrates jest postacią centralną niemal wszystkich Dialogów Platona; najwięcej wiadomości biograficznych o nim znaleźć można w Apologii (Obronie Sokratesa), Fedonie, Krytonie, Uczcie, Protagorasie, a także u Ksenofonta we Wspomnieniach o Sokratesie, Apologii i Uczcie.
Sokrates Sokrates (470-399), wielki ateński filozof z końca V wieku przed naszą erą, korzystał z wielu osiągnięć myślicieli tworzących wcześniej.
Wtedy Sokratesodrzucił płaszcz, którym był przykryty: - Kritonie - powiedział, a były to jego ostatnie słowa - nie zapomnij, że jestemdłużny Eskulapowi koguta. Sokrates nic nie odpowiedział, a chwilę później poruszył się.
Sokrates chodzil po miejscach i zadawal pytania i definiowal pojecia. Sokrates: przyczyna dobra to miec poczucie godnosci, a zla to brak poczucia tejze godnosci.
Tak jak Sokrates narażał się poprzez ośmieszanie wielu osobistością, tak również media mogą kogoś drażnić, chociaż na pewno takie postępowanie jak w przypadku Sokratesa nie kończyło się tragicznie.
Można powiedzieć , że kiedy „posłuszny prawom” Sokrates wystąpił z powyższymi tak bardzo drażniącymi wnioskami , rozgniewani sędziowie pozbyli się amnestyjnych skrupułów , przyznali rację Anytosowi i w drugim głosowaniu skazali już znaczną większością głosów na śmierć Sokratesa jako przewrotnego i szkodliwego dla państwa sofistę.
– sofiści Sokrates Zainteresowania Sokratesa skupiały się na sprawach ludzkich. Sokrates pierwszy zastosował rozumowanie indukcyjne, a także ustalił warunki metodologiczne definicji.
Sokrates gardził dobrami materialnymi i w porównaniu z najwybitniejszymi sofistami wiódł ubogie życie Sokrates nie przywiązywał żadnej wagi do zewnętrznego wyglądu i strojów, tak że wielu współczesnych mu Ateńczyków uważało go za dziwaka Zaraz przed śmiercią wypowiedział słynne zdanie "Wiem, że nic nie wiem.
Sokrates Krytykował sofistyczny sposób myślenia.
Metoda elenktyczna , czyli metoda zbijania , którą Sokrates uważał za „największy i najskuteczniejszy spośród sposobów oczyszczania umysłu” , polegała na doprowadzeniu do absurdu : fałszywą tezę przeciwnika Sokrates przyjmował poważnie ( to nazywano ironią Sokratesa ) i pytaniami zmuszał do wyciągania z tezy konsekwencji dopóty , aż doprowadziły do twierdzenia sprzecznego z twierdzeniami powszechnie uznanymi bądź z samą tezą pierwotną .