Część łącząca położona w sklepieniu przedsionka jest więc pierwotnie ścianą żył płucnych; odgraniczenie tej części od właściwego przedsionka nie jest wyraźne.
Fibrynogen, D-dimery, tPA, PAI, b-trombo globulina, Czynnik von Willebranda, Związek stężenia badanych wskaźników czynnik płytkowy 4 trombomodulina z wielkością lewego przedsionka Feng i wsp.
Pobudzenia te powstają poza węzłem zato-kowo-przedsionkowym we włóknach mięśniowych przedsionka, z prędkością 340—600 /min, i szerzą się na otoczenie, powodując częściowe, fragmentaryczne skurcze mięśnia przedsionków, zamiast skoordynowanego skurczu.
Trzepotanie przedsionków jest zaburzeniem rytmu, w którym przedsionki kurczą się ze znacznie przyspieszoną częstością 240—340/min.
Z przedsionka możemy palcem wymacać łęki zębodołowe, gałąź żuchwy, mięsień żwaćz i mięsień skrzydłowy wewnętrzny; przedsionek stwarza dogodny dostęp chirurgiczny do korzeni zębów, do zatoki szczękowej, jak również do miejsc wyjścia II i III gałęzi nerwu trójdzielnego przez otwór pod-oczodołowy i bródkowy.
Do przodu od tego ostatniego leży dół przedsionka pochwy (fossa vestibuli vaginae)Do przedsionka pochwy uchodzą oddzielnie cewka moczowa i pochwa; w obrębie przedsionka skóra zewnętrzna przechodzi w błonę śluzową; jest ona wysłana wielowarstwowym nabłonkiem płaskim niezrogowaciałym.
Rozwojowo przedsionek prawy (atrium dextrum) powstał z dwóch różnych składników: z końcowego odcinka embrionalnej zatoki żylnej i z prawego właściwego przedsionka.
Podział pierwotnie pojedynczego przedsionka na prawy i lewy rozpoczyna fałd wsierdzia zwany przegrodą (przedsionkową) pierwszą (septum primum), wyrastający w 5 tygodniu z tylnej i górnej ściany przedsionka w dół ku przegrodzie pośredniej kanału uszkowego.
Szybkie rozrastanie się przedsionka prawego powoduje, że ujście zatoki żylnej zostaje włączone w jego tylną ścianę i w związku z tym uchodzące do zatoki obie żyły główne, górna i dolna, oraz zatoka wieńcowa zdobywają samodzielne ujścia do przedsionka .
Bezpośrednio poniżej zastawki żyły głównej dolnej w kącie między dolną a przyśrodkową ścianą przedsionka leży ujście zatoki wieńcowej.
Pomiędzy wewnętrzną powierzchnią warg sromowych mniejszych, a ujściem pochwy uchodzą do przedsionka parzyste gruczoły przedsionkowe duże (gruczoły Bartholina) o budowie cewkowo-pęcherzykowej.
Powierzchnia górna opuszki łączy się z przeponą moczowo-płciową, powierzchnia przy-środkowa przylega do ściany przedsionka pochwy; bocznie i ku dołowi opuszkę przykrywa mięsień opuszkowo-gąbczasty; tylny koniec opuszki przykryty jest częścią przednią gruczołu przedsionkowego większego. Opuszki przedsionka odpowiadają opuszce prącia u mężczyzny.
Rozrastanie się przedsionka lewego powoduje, że uchodząca do niego żyła płucna zostaje włączona w jego ścianę tylną (podobnie jak w przedsionku prawym zatoka żylna): wpierw końcowy odcinek pojedynczy, następnie jego gałęzie, żyła płucna prawa oraz lewa.
°walnY (foramen oualeJ; może on powodować mniej lub więcej ciężkie zarżenia krążenia, zależnie od swej wielkości oraz przenikania krwi z prawego przedsionka do lewego.
Powikłania: —» zatory tętnicze (mózgu, krezki, kończyn) spowodowane odrywaniem się skrzeplin z lewego przedsionka.
skośna przedsionka lewego (V. obliqua a Ir i i sinistri) rozpoczyna się do przodu od żyły płucnej dolnej lewej na powierzchni bocznej lewego przedsionka i skośnie zbiega z góry ku dołowi i w stronę prawą.
Przedsionek krtani albo j a ma górna krtani (resłibulum laryngis s.
U kobiety jest ona odpowiednikiem poprzedniej i kilkoma gałęziami zaopatruje opuszkę przedsionka.
Pomieszczenie przejściowe między wejściem a wnętrzem właściwym (lub sienią czy hallem).
W założeniach pałacowych rodzajem p. jest —> antykamera; w architekturze sakralnej —> kruchta; w bazylikach wczesnochrześc. rolę p. pełnił —> narteks.