cordis media) biegnie w bruździe międzykomorowej tylnej z okolicy wcięcia koniuszka serca do podstawy; otrzymuje ona dopływy z obu komór oraz z przegrody międzykomorowej i uchodzi do zatoki wieńcowej ze strony prawej, przyśrodkowo od poprzedniej.
wielka przebiega w bruździe wieńcowej dokoła powierzchni płucnej serca i na powierzchni przeponowej uchodzi do zatoki wieńcowej. Żyła wielka zbiera więc krew głównie z lewego serca, częściowo z komory prawej i przegrody międzykomorowej.
Rozpoczyna się ono jak poprzednie na tylnej stronie serca w bruździe międzykomorowej tylnej, po ( °jsciu do uszka prawego przechodzi na stronę przednią aorty i uchodzi do górnego *ęzła śród piersiowego przedniego (Żdanow, 1952).
Wspominaliśmy również, że położenie serca wykazuje różnice zależnie od wieku i płci, jak również wybitne różnice budowy konstytucyjnej, że oddychanie wpływa na położenie serca oraz jakie ruchy wykonuje serce w chwili skurczu.
Należy więc odróżniać pole styczne serca, ograniczone, jak już wspomniano, przednimi brzegami płuc, od pola strzałkowego rzutu serca, które na przedniej ścianie klatki piersiowej odtwarza kontury serca między obu jego brzegami, prawym i lewym.
Koniuszek serca nic odpowiada ściśle uderzeniu koniuszka serca; ostatnie leży o kilka milimetrów bardziej bocznie, ponieważ kurczące się serce skośnie uderza do przodu i wskutek tego siła uderzenia zaznacza się nieco bocznie od miejsca, w którym leży koniuszek serca; boczne odchylenie uderzenia koniuszka od położenia samego koniuszka jest tym większe, im uderzenie to jest silniejsze — rozpromienienie (irra-diatio) uderzenia ...
Wyżej wyrysowany obraz projekcyjny serca, który otrzymujemy zarówno metodami anatomicznymi, jak i opukiwaniem, zgadza się na ogół z obrazem rentgenowskim, jaki daje część cienia środkowego przypadająca sercu (część sercowa cienia środkowego).
które obejmuje górną, prawą i lewą granicę pola bezwzględnego stłumienia serca mniej więcej na szerokości kciuka; w polu tym miesza się jawny odgłos płuca ze stłumionym odgłosem serca (im bardziej bocznie, tym silniej), tak że wywołany odgłos jest jaśniejszy niż w obrębie pola bezwzględnego stłumienia serca, ale jednak bardziej przytłumiony (tępy) niż jawny odgłos płuca; jest to pole względnego stłumienia serca.
Znajomość położenia ujść serca i ich rzutu na przednią ścianę klatki piersiowej ma znaczenie z powodu możności osłuchiwania tonów serca. Oba ujścia lewej połowy serca leżą głębiej w klatce piersiowej niż ujścia połowy prawej.
Dla zastawki dwudzielnej miejsce uderzenia koniuszka serca wr 5 lewej przestrzeni międzyżebrowej przyśrodkowo od linii sutkowej.
Ccwa sercowa zakrzywia się w pętlę sercową i poszerzając się różnicuje w zatokę żylną (sinus renosus), przedsionek (atrium), komorę (uentriculus) oraz opuszkę serca (bulbus cordis).
Oprócz właściwego mięśnia pracy w sercu występuje swoisty mięśniowy układ przewodzący, który reguluje rytmiczne ruchy serca.
Skurcze serca są kontrolowane przez układ nerwowy zwany węzłem zatokowo-przedsionkowym. Serce nie jest po prostu jedną pompą, czyli pojedynczą pustą torbą; można je raczej porównać do dwóch pomp położonych tuż obok siebie.
Ciśnienie rozkurczowe wynosi 80 jednostek wtedy, gdy serce z powrotem napełnia się krwią. Ciśnienie krwi, podobnie jak prędkość i siła pulsu, informuje lekarza o stanie serca pacjenta.
Serce dziecka bije szybciej od serca osoby dorosłej. Serce mogłoby napełnić wannę krwią w ciągu 15-20 minut. Jak tylko stajemy się aktywni i zaczynamy się ruszać, tempo bicia serca wzrasta, podobnie jak ilość krwi tłoczonej przy pojedynczym uderzeniu.
Mówiono, że nieczuli ludzie mają serce z kamienia, lojalni mają wierne serce, dzielni mają lwie serce. Poza tym krew przepływająca przez prawą stronę serca jest bardzo uboga w tlen, jako że znajduje się właśnie w drodze do płuc, gdzie zostanie utlenowana.
Chore serce bije zwykle w szybszym tempie, z mozołem usiłując utrzymać krew w ruchu. Serce bardzo sprawnego sportowca może bić tylko 50-60 razy na minutę, ponieważ pompowanie krwi nie sprawia mu większej trudności.
Nadwaga zmusza serce do nadmiernej pracy, gdyż musi ono pompować krew do mięśni, z wysiłkiem usiłujących wprawić w ruch ciężkie ciało. W najgorszym razie nadwaga bywa przyczyną choroby serca.
Choroba naczyń wieńcowych, zwana także chorobą niedokrwienną serca albo miażdżycą, należy do najpowszechniejszych chorób serca i jest spowodowana zwężeniem naczyń krwionośnych, niosących krew zawierającą tlen do mięśnia sercowego.
Taki zawał serca spowoduje zatrzymanie pracy serca i śmierć, o ile nie podejmie się natychmiast czynności reanimacyjnych. Wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i palenie papierosów znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia chorób serca.