W epoce Odrodzenia mistycyzm wyróżniał się znów tym, że nie ograniczał swych spekulacji do Boga i duszy, lecz rozszerzył je na przyrodę; dawni mistycy szukali Boga we własnej duszy, nowi, zgodnie z ogólną postawą Odrodzenia, szukali Go w przyrodzie.
Jedną z nich było pojawienie się chromatyki niwelującej diatonikę systemu modalnego, co w pojęciu ówczesnych teoretyków i kompozytorów oznaczało odrodzenie się starożytnego systemu dźwiękowego.
Galileusz był pierwszym astronomem, który do obserwacji nieba użył teleskopu; Leonardo da Vinci był jednym z najwiekszych artystów odrodzenia, a zarazem uczonym i architektem, inżynierem i lekarzem oraz malarzem ( jego najbardziej znane dzieła to: "Dama z łasiczką" oraz "Mona Liza".
Między odrodzeniem a oświeceniem ulegały one zmianom, zależnym od zmieniającej się rzeczywistości. Szczególnie imponuje jego stosunek do natury i dóbr materialnych w portretach z okresu odrodzenia.
Później zakres terminu 'renesans' poszerzył się; obejmuje się nim odnowienie, odrodzenie się ludzkości (renovatio hominis), podnoszenie się jej na wyższy poziom; także odnowienie starożytności (renovatio antiquitais), odrodzenie przeszłości, dawnej wiedzy, kultury i sztuki antyku, programowo zapoczątkowane w XIV w.
"Rinascita" nie oznacza tu jednak odrodzenia antyku lecz okres świetności sztuki włoskiej, która wprawdzie ocknęła się dzięki mistrzom starożytnym, ale potem sama doszła do szczytów przewyższających wzory.
Pojęcie "odrodzenie" jest nadrzędne w stosunku do pozostałych, gdyż zakres pojęć: "humanizm" i "reformacja" mieści się w zakresie "odrodzenia".
Odrodzenie to epoka w dziejach kultury, w której "odrodzilo sie" zycie ludzkie w najwazniejszych jego przejawach oraz nastapil "zloty wiek" rozwoju literatury.
Pogrobowcem owego realistycznego i tragicznego zarazem nurtu odrodzenia, przez swój sceptycyzm łączącego humanizm z ideami wieków późniejszych, stać się miał wielki myśliciel francuski, Michel de Montaigne (1533-1592).
Później zakres terminu 'renesans' poszerzył się; obejmuje się nim odnowienie, odrodzenie się ludzkości (renovatio hominis), podnoszenie się jej na wyższy poziom; także odnowienie starożytności (renovatio antiquitais), odrodzenie przeszłości, dawnej wiedzy, kultury i sztuki antyku, programowo zapoczątkowane w XIV w.
Humanizm i odrodzenie będą oddziaływały na Polskę przez cały wiek XVI i jeszcze w pierwszej połowie XVII.
odrodzeniem antyku, odrodzeniem nauki, aktywnością humanistów, zeświecczeniem życia społ. Odrodzenie powstało i rozwinęło się pod wpływem wielkich przeobrażeń społ. Polska uczestniczyła żywo w Odrodzeniu europ.
Wielki wpływ na kulturę Odrodzenia wywarły dwory monarsze. Jedną z cech kultury Odrodzenia była wszechstronność i geniusz jej twórców.
Dużą rolę odgrywała to łacina (jako język kościołów), filozofia, teologii, uczone sztuki wymowy i słownictwa gdyż jak twierdzili w odrodzeniu nie chodzi o to jak ale co się mówi.
Może nie za śmiałe będzie twierdzenie, że papier umożliwił umysłowe odrodzenie Europy. Dotychczas mówiliśmy tylko o saraceńskim wpływie na odrodzenie Europy.
W polskich utworach odrodzeniowych jest więc wiele miłości do ojczyzny, obywatelskiej troski o jej przyszłość. Podporządkowali się tej poetyce nasi twórcy odrodzeniowi.
łacina bowiem - odrodzona i wytworna - stała się podstawowym językiem klas. Odrodzenie i Ref. 1953; Odrodzenie w Polsce.
Tak naprawdę, tylko przez właściwy dobór sił udało się Karolowi odrodzićszkołę pałacową. Renesans karoliński to przygotowanie podstaw (choć w wąskim kręgu)pod odrodzenie w wiekach XI i XII.
Celina z Chludzińskich Borzęcka i jej córka Jadwiga Borzęcka najwięcej zaczerpnęły z idei zmartwychwstańskiej,zakładając (1882) w Rzymie zgromadzenie sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego JezusaChrystusa (zmartwychwstanki), by zajęło się wychowaniem dziewcząt i religijno-moralnym odrodzeniempolskiego społeczeństwa (Polek), zarówno na emigracji jak i w kraju.
jest już wyraźnie zauważalne zjawisko odrodzenia się chrześcijaństwana wschodzie Europy, tam, gdzie było ono srodze prześladowane. W Rosji i krajach postsowieckich następujewielkie odrodzenie (przy silnym poparciu społecznym) Kościoła ortodoksyjnego.