DUSZA LUDZKA Dusza ludzka – można przyjąć, ze w tłumaczeniu słownikowym, jest to czynnik, który ożywia ciało ludzkie. Dusza istnieje sama w sobie, niezależnie od ciała, gdyż ciało może ulec zniszczeniu, a dusza zawsze pozostaje. Wynika z takiego tłumaczenia, że dusza ludzka jest niezniszczalna, nieumierająca, że jest to czynnik wieczny. Czy zwierzęta i rośliny posiadają duszę? Duszą w sensie ogólnym nazywa się pierwiastek życiowy, dlatego też w takim sensie ...
DUSZA gr. psyche; łc. anima; ang. soul; fr. ame; nm. Seele
1. Zasada ->życia (1) (-życie /2/) — materialna (u Heraklita: wilgotne tchnienie, u Demokryta: ogień, u stoików: płonący duch) lub niematerialna, niecielesna (u Pitagorasa: samoporuszająca się liczba, u Platona: substancja inteligibilna, u...
Tradycyjna nazwa psychiki człowieka, sumy właściwości i procesów psychicznych; w wielu religiach - niematerialny, niewidzialny, nieśmiertelny pierwiastek życiowy, wychodzący z ciała w momencie śmierci; przen. człowiek, dawn. chłop pańszczyźniany, poddany; zob. Martwy (Martwe dusze); płytka żelazna...
Spis treści: 1. Gustaw Le Bon i historia polskich przekładów jego dzieła 3 2. Dziedziczność „duszy rasy” 3 3. Le Bon, a społeczeństwo masowe 3 4. Czy nastąpiło odnowienie cywilizacji? 4 5. Upadek dogmatów, a postęp cywilizacyjny 4 6. Czy strach przed masami może ustąpić? 5 7. Komunizm pierwotny i „rzeczywisty” 5 8. Jak dzięki barbarzyńcom upadł Zachód 5 9. Jak powstają przywódcy... 6 10. Czy ...
Punktem wyjścia teol. interpretacji d.i. jest bibl. treść objawienia, będącego podstawą oficjalnej doktryny -> nauczycielskiego urzędu Kościoła, który dopuszczając różne interpretacje co do sposobu powstania d.i., głosi jako dogmat wiary jej nieśmiertelność.
A. PISMO ŚWIĘTE — określa zasadę...
Plotyn dzielił duszę na dwa składniki. Wszystkie funkcje związane z ciałem - roślinne i zwierzęce, a także wszystkie niedoskonałości i grzechy składał po platońsku na niższą część duszy, aby za to wyższa część duszy była całkowicie wolna od więzów cielesnych i wszelkiej niedoskonałości...
W zach.eur. kręgu kulturowym-pierwsze koncepcje d.i. wiążą się z gr. wierzeniami przedorfic-kimi i orfickimi, wg których przychodziła ona z kosmosu i do niego wracała, a podczas snu błąkała się po przestworzach;
wg Homera d.i. pobudza do działania ludzką siłę (tymos), dzięki której pożąda, kocha...
Duchowy pierwiastek istot ludzkich, który żyje także po ich śmierci. Zgodnie ze Starym Testamentem nefesz (hebr. “tchnienie życia”) pochodzi od Boga i zanika po śmierci człowieka. Wyrażenie “moje nefesz” może oznaczać tyle, co Ja sam” lub “moja dusza” (Ps 3, 2-3; zob. Mk 8, 34-36). Nowy Testament -podobnie...
Dusza jest obecna w całym ciele i każdej jego części. Pierwszym i podstawowym odniesieniem duszy do ciała jest odniesienie jako do całości. W pierwszym rzędzie odnosi się do ciała istotowo. Tak samo dusza domaga się różnorodności w częściach ciała. Jest to jej potrzebne, aby mogła spełniać...
Zbierając przedstawiony materiał empiryczny, jeszcze raz stwierdzamy, że według niego istnieje „ja" jako stały, niezmienny podmiot strumienia świadomości (przeŜyć, doznań, aktów, stanów psychicznych i ich treści), jako spełniacz i sprawca czynności Ŝyciowych, jako bezpośrednie podłoŜe własności...
Platon, Augustyn, Descartes i in. myśliciele uważali, że d.i. można poznać bezpośrednio z uwagi na to, że jej koncepcja dana jest doświadczalnie (w specyficznym rozumieniu doświadczenia) ; ponieważ jednak doświadczalnie dana jest człowiekowi tylko jaźń (jako podmiot podmiotujący akty człowieka)...
NIEŚMIERTELNE DUSZE, trylogia dram. A. Świętochowskiego, prwdr. pod pseud. W. Okoński: 1. Ojciec Makary, wyd. w Krakowie 1876, wyst. w Warszawie 1909, 2. Aureli Wiszar, „Prawda" 1888, 3. Regina, „Prawda" 1889, wyd. całości w Pismach, t. 5 Kraków [1896-1900]. Cz. 1 porusza sprawę naturalnych praw człowieka...
DUSZA ŚWIATA gr. he tou pantds psyche; łc. anima mundi; ang. soul of the world, world-soul; fr. dme du monde; nm. Weltseele
Zasada ruchu i życia w świecie, nadająca mu jedność i wprowadzająca w nim ład (pitagoreizm, platonizm, stoicyzm, neo-platonizm, panteizm). Dla stoików zasadą tą była...
Czynnik ożywiający ciało ludzkie (stanowiący źródło ruchu „od wewnątrz"), będący pierwszym źródłem ludzkiego poznania, racją tożsamości -> człowieka (II D, III B), akt pierwszy ciała naturalnego, organizowanego; mający w możności życie (akt i możność).
Niematerialna zasada —> życia, czynnik ożywiający —> ciało, poprzez wstąpienie w nie i w nim przebywanie. Opuszczenie d. przez ciało oznacza jego —> śmierć. Podmiot życiowej aktywności organizmów oraz podłoże zjawisk psychicznych, a w przypadku człowieka także źródło poznania oraz racja jego...