Pod względem wysokości górnego punktu łuku, który przeciętnie leży około 2,5 cm poniżej górnego brzegu mostka, zachodzi wielka zmienność. Ku górze może on sięgać do górnego brzegu mostka lub w rzadkich przypadkach nawet go przekraczać, ku dołowi może obniżać się do 4 cm lub rzadziej nawet do 8 cm poniżej tego brzegu. W stosunku do kręgów najwyższy punkt według szczegółowych badań Adachiego sięga ku górze do połowy 2 kręgu piersiowego, ku dołowi do chrząstki między 5 a 6 kręgiem.

Wspominaliśmy poprzednio, że wraz z wiekiem łuk aorty zstępuje ku dołowi; współczynnik współzależności (wg Adachiego) między wiekiem a położeniem wysokościowym łuku jest duży i wynosi: r = +0,66 ± 0,08.

Szereg odmian łuku daje się wytłumaczyć zboczeniami dotyczącymi przekształcenia embrionalnego układu aorty. Są to odmiany atawistyczne, które u wielu ssaków stanowią postacie normalne. Dotyczą one przeważnie rozwoju i przekształcenia tętnic czwartego łuku skrzelowęgo.