ZDROWY ROZSĄDEK nłc. sensus communis (1); ang. sense (1), good sense (1, 2), common sense (3); fr. hon sens (1, 2), sens commun (3); nm. gesunder verstand (1, 2), gesunder Menschenverstand (1, 2), Gemeinsinn {3),gemeiner Yerstand (3), einfacher Yer­stand (3)

1. Tyle, co -^ rozsądek (1) (często bez przymiotnika) — właściwa człowiekowi zdolność przyswajania sobie, głównie przez poznanie przednaukowe, różnych prawd niezbędnych dla niego w zwyczajnych okolicznościach życia, prawd samych przez się oczywistych, a zdobywanych dzięki normalnym funkcjom —> rozumu. Prawdy te, nazywane danymi zdrowego rozsądku, mogą się opierać bądź na oczy­wistości intuicyjno-zmysłowej, bądź na oczywistości czysto rozumowej, bądź wre­szcie na bezpośrednich następstwach da­nych intuicyjno-zmysłowych i sądów oczy­wistych dla intelektu. -^ Filozofia zdrowe­go rozsądku (2).

2. U R. Descartes'a: hon sens -> właściwa wszystkim ludziom zdolność odróżniania prawdy od fałszu, równoznacznik rozumu.

3. U Th. Reida i w szkole szkockiej: ogół powszechych opinii, traktowanych jako narzucające się każdemu rozumnemu umy­słowi i przyjmowanych nie tyle ze wzglę­du na ich wewnętrzną oczjm^istość, ile na to, że cieszą się uznaniem całej ludzkości jako narzucone ludzkiej naturze z koniecz­nością ślepego instynktu. —> Filozofia zdro­wego rozsądku (1).