Ocena brak
ZASADA (PRAWO) /NIE-/SPRZECZNOŚCI
ZASADA (PRAWO) /NIE-/SPRZECZNOŚCI nłc. principium contradictionis; ang. law ofcontradiction (1), principle of contradiction; fr. principe de contrariete (1), principe de I'noncontradiction; nm. Satz vom Widerspruch, Widerspruchsatz
-
log. Prawo -^ rachunku zdań: ~(p a ~p) (czyt.: nieprawda, że p i zarazem nie-p); prawo to stwierdza, że nie może być prawdą koniurikcja jakiegoś zdania i jego negacji.
-
metaf. Epistemologiczne uwyraźnienie pojęcia ->bytu jako bytu w aspekde jego transcendentalnej ^jedności (la). W zasadzie niesprzeczności stwierdza się, że to wszystko, co jest bytem, nie jest w sobie podzielone na byt i niebyt, a więc uwyraźniając transcendentalne pojęcie jedności oddziela się w myśU byt od niebytu i stwierdza, że byt nie jest w sobie złożony z bytu i niebytu. Sformułowanie zasady niesprzeczności: „byt nie jest niebytem"; wyraża ona niemożliwość połączenia w jednym zdaniu twierdzenia i przeczenia tego samego o tym samym przedmiocie. Zasada niesprzeczności zawiera wtórną w stosunku do zasady -^ tożsamości (1, 3) refleksję nad pojęciem bytu.
3. psych. W normalnym procesie myślenia nie możemy być przekonani, że jest tak a tak, jednocześnie zaś, że tak a tak nie jest.