Komputer jest chyba najistotniejszym produktem techniki cyfrowej. Jego obwody elektroniczne są zaprojektowane na bazie urządzeń półprzewodni­kowych - tranzystorów. Tranzystory w kompute­rze nie służą jednak do wzmacniania sygnałów, tak jak w przypadku pierwszych urządzeń tego rodza­ju w latach 50. Tranzystor może przewodzić prąd pomiędzy emiterem a kolektorem (stan wysoki -otwarty), bądź nie przewodzić prądu (stan niski -zamknięty), a jego stan zależy od napięcia przyło­żonego do bazy. Tym samym tranzystor jest wyma­rzonym wręcz urządzeniem do obróbki sygnałów cyfrowych. Połączywszy razem kilka tranzystorów można stworzyć tzw. bramki logiczne, które po­równują ze sobą dwa przychodzące do nich sygna­ły, i wytwarzają na wyjściu sygnał według pew­nego prostego działania logicznego. Dla przykładu bramka „and" (i) wytwarza na wyjściu stan wyso­ki (1), tylko wówczas, gdy na obu wejściach po­jawiają się jednocześnie stany wysokie. Z bramki „or" (lub) wychodzi zaś sygnał wysoki wówczas, gdy na którymkolwiek wejściu pojawi się stan wy­soki. Kombinacje bramek logicznych skompreso­wane na krzemowej płytce tworzą podstawową część procesora - serca każdego komputera Wszystkie informacje przetwarzane przez kom­puter muszą ulec transformacji na ciąg zer i jedy­nek. Każda pojedyncza cyfra zwana jest bitem informacji, a osiem następujących po sobie bitów tworzy bajt. Układy pamięci współczesnych kom­puterów przechowują mega- lub gigabajty (milio­ny łub miliardy bajtów) danych.
W jednym bajcie można zapisać dowolną licz­bę naturalną z przedziału 0-255 i dlatego właśnie wiele różnego rodzaju danych przetwarzanych przez komputer bywa redukowanych do zaledwie 256 wartości. Na przykład naciskając klawisz bądź kombinację klawiszy na klawiaturze kom­putera, wprowadzamy do niego liczbę zgodnie z kodem ASCII. Liczba ta jest zakodowanym sym­bolem litery, cyfry, bądź znaku graficznego. W po­dobny sposób można również kodować kolory pojawiające się na ekranie.