UJĘCIE łc. perceptio, notio; nłc. apprehensio, intentio actualis; ang. apprehension; fr. apprehension; nm. Apprehension, Aujfassung

1. t. pozn. W odróżnieniu od -^ sądze­nia i —> rozumowania — akt, poprzez któ­ry intelekt przyswajając sobie jakąś treść dociera do przedmiotu poznania i tworzy —> pojęcie (1), niczego jeszcze nie twier­dząc ani nie przecząc.

Proste ujęcie (simplex apprehensio) — termin scholastyczny określający pierw­szą z trzech operacji intelektu, jaką jest tworzenie pojęć; polega ono na wyabstrahowywaniu przez —> intelekt (Ib) czyn­ny z wyobrażeń elementów niekoniecznych i zmiennych (—> abstrakcja /1 /), zatrzymy­waniu zaś elementów koniecznych i trwałych oraz na przyjędu przez -> intelekt (la) bierny uzyskanej treśd i kontemplatjmmym zatrzymaniu się na niej (—> intuicja /1 /).

2. W opisach fenomenologicznych — sposób potraktowania przez świadomość (lub jej podmiot w akcie) tego, co dane, ob­ce, np. treści wrażeniowej. Ujęcie jest prze­jawem aktywności podmiotu, chociaż mo­że być podyktowane przez naturę i sposób dania tego, co ujmowane.