Polski oficer, absolwent szkoły ofi­cerskiej w Petersburgu, brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej i l wojnie światowej. Po wybuchu rewolucji w Rosji przeszedł do 4 Dy­wizji Strzelców Polskich gen. Lucja­na Żeligowskiego i wraz z nią wrócił do kraju. Brał udział w wojnie pol­sko-bolszewickiej 1919-20.

W okre­sie międzywojennym był m.in. do­wódcą 15 dywizji piechoty w Byd­goszczy, Okręgu Korpusu VIII w Toruniu, Okręgu Korpusu IV w Łodzi. We wrześniu 1939 r. dowo­dził grupą operacyjną „Piotrków", a następnie obroną twierdzy Modlin (od 13 do 28 września), której zało­ga po odparciu wszystkich ataków skapitulowała ze względu na brak wody, żywności i amunicji. 7 listo­pada 1939 r. został aresztowany i wysłany do obozu jenieckiego.

Uwolniony w kwietniu 1945 r., prze­bywał przez jakiś czas we Francji i Włoszech; w styczniu 1947 r. po­wrócił do kraju i zgłosił się do służ­by wojskowej, ale nie został przyję­ty. Przez następne lata podejmował się dorywczych prac (był m.in. do­zorcą) w wielu miastach. W 1956 r. przeniósł się do Warszawy.