Brytyjski strateg i dowódca lotni­czych sił Sprzymierzonych, w chwi­li wybuchu II wojny światowej był dyrektorem generalnym ds. badań i rozwoju w brytyjskim Minister­stwie Lotnictwa. W maju 1941 r. ob­jął stanowisko głównodowodzącego (po krótkim okresie sprawowania funkcji zastępcy) lotnictwa w akwe­nie Morza Śródziemnego.

Opraco­wał nową technikę nalotów, nazwa­ną później „dywanem Teddera", oraz wprowadzał w życie zasadę współdziałania sił powietrznych i lądowych; uważał, że wsparcie lot­nictwa ma decydujące znaczenie dla powodzenia operacji lądowych. Od lutego 1943 r. był szefem nowo utworzonego Dowództwa Śród­ziemnomorskiego (Mediterranean Air Command) i ściśle współpraco­wał z gen. Dwightem D. *Eisenho-werem; w 1944 r. został jego zastęp­cą (jako naczelnego dowódcy sojuszniczych sił ekspedycyjnych w Eu­ropie - *SHAEF) oraz szefem soju­szniczych operacji powietrznych. 8 maja 1945 r. reprezentował mocar­stwa zachodnie przy podpisywaniu aktu bezwarunkowej kapitulacji Niemiec. W latach 1946-50 był sze­fem sztabu lotnictwa brytyjskiego.