W latach 60-tych niepodległość uzyskały protektoraty brytyjskie: Bahrajn (emirat pod władzą dynastii Halifa), Katar (emirat pod władzą dynastii Tan(), w 1971 zaś z 7 szejkatów na wybrzeżu Zatoki Perskiej i Zatoki Omańskiej powstała federacja pod nazwą Zjednoczone Emiraty Arabskie zdominowana przez naj­większy z szejkatów - Abu Żabi (Abu Dąbi).

Wszystkie wyżej wymienione kraje są dziś dobrze prosperującymi państwami naftowymi, w szybkim tempie moder­nizującymi się. Oman rządzony jest od kilkuset lat przez dynastię, która niegdyś panowała także w Zanzibarze.

W okresie międzywojennym wewnętrzne rejony Omanu znalazły się pod władzą imamów - teokratycznych władców z z siedzibą w Nizwa. Władza sułtańska ograniczona została do stołecznego Maskatu. W Maskacie rządził anachroniczny despota, sułtan Said bin Tajmur (1932-1970).

W kraju tym nie było gazet. Przestępstwem było posiadanie nie tylko radiood­biornika, ale i okularów. W latach 50-tych sułtan Maskatu z pomocą brytyjską (związany był systemem traktatów z W. Brytanią) rozpoczął wojnę przeciw władcom Nizwy, która po paru latach zakończyła się podbojem imamatu.

Po obaleniu Saida przez jego syna Oabusa (1970) w Omanie zaczęła się stopniowa modernizacja kraju.