Amerykański attache wojskowy w Pekinie w latach 1932-39 (po wcze­śniejszym trzykrotnym pobycie w Chinach, kiedy nauczył się płynnie mówić po chińsku), wrócił do tego kraju w lutym 1942 r. na stanowisko szefa sztabu głównodowodzącego si­łami Kuomintangu marsz. *Czang Kai-szeka.

W marcu tego roku objął dowodzenie chińskimi 5 i 6 armią, które w Birmie bezskutecznie po­wstrzymywały wojska japońskie przed zablokowaniem Drogi *Bir-mańskiej. W sierpniu 1943 r. objął sta­nowisko zastępcy dowódcy sił Sprzy­mierzonych, następnie dowodził woj­skami w północnej Birmie; od 21 grudnia 1943 r. do sierpnia 1944 r. kierował operacją zdobycia Myitkyi-ny. W październiku 1944 r. na żądanie Czang Kai-szeka został odwołany do Stanów Zjednoczonych.

W czerwcu 1945 r. przejął dowodzenie amerykań­ską 10 armią walczącą na *Okinawie. Mimo trudnego charakteru i licznych konfliktów z dowódcami amerykań­skimi oraz Czang Kai-szekiem (zy­skały mu one przydomek „Vinegar Joe" - „kwaśny, cieipki Joe") po­wszechnie uznawano jego talent i za­sługi dowódcze; Czang Kai-szek na­zwał część Drogi Birmańskiej „drogą Stilwella" („Stilwell Road").