Podobnie rozwijała się sytuacja w sąsiednim Salwadorze -jeszcze biedniej­szym i bardzo przeludnionym. Od 1948 roku rządziły w tym kraju dyktatury wojskowe lub prawicowe. W latach 80-tych w Salwadorze trwała (do ostat­nich zresztą czasów - czyli do 1992 r.) wojna domowa.

Partyzanci lewicowi z Frontu Wyzwolenia Narodowego im. Farabundo Marti, wspierani przez sąsied­nią Nikaraguę oraz przez Kubę i posiadający poparcie części chłopstwa zdołali podporządkować sobie część kraju. Wysiłki junty wojskowej, potem chadeckie-go prezydenta Napoleona Duarte, wreszcie prawicowego prezydenta Alfredo Cristianiego nie dawały rezultatu.

Operacje zbrojne wojsk rządowych - mimo pomocy amerykańskich doradców - nie przyniosły efektów. Dopiero usunięcie rządów sandinistowskich w Nikaragui i odcięcie dopływu broni do Salwadoru skłoniło partyzantów do porozumienia z rządem.