W Meksyku od lat 20-tych pozostawała u władzy Partia Instytucji Rewolucyj­nych - ruch postępowo-nacjonalistyczny, który wiele ze Swej postępowości stracił. Specyfika Meksyku polegała na odsunięciu innych partii od wpływu na władzę (proces ten uległ odwróceniu pod koniec lat 80-tych) i na wyeliminowa­niu jeszcze w XIX wieku dominacji Kościoła, poddanego nadal surowym ogra­niczeniom i szykanom.

Długowieczność swych rządów przypisać mogła Partia Instytucji Rewolucyjnych radykalnej reformie rolnej, która dała jej w latach 30-tych i 40-tych poparcie chłopstwa. Nieadekwatność spółdzielczości rolniczej do wymogów gospodarki rynkowej doprowadziła jednak w latach 80-tych do erozji wpływów partii na wsi.

Meksyk odnotował burzliwy rozwój procesów urbanizacyjnych (jego stolica stała się jednym z największych miast świata), ogromną presję demograficzną, ale i szybki wzrost gospodarczy. Mimo tego narastała emigracja (zwykle nielegalna) do USA, polaryzacja dochodów. Spora część ludności kraju była trwale niedożywiona.

Zadłużenie Meksyku kilkakrot­nie przewyższało długi zagraniczne Polski. Narastająca presja ze strony opozycji i intelektualistów przyniosła w ostatnich latach stopniową liberalizację systemu. Dała się ona zauważyć, gdy kandydat rządzącej partii tylko z największym trudem wygrał - nie bez protestów ze strony opozycji skarżącej się na sfałszo­wanie wyborów - wybory prezydenckie w 1988 r. (Carios Salinas de Gortan).