Wybitny amerykański dowódca sił powietrznych, absolwent akademii wojskowej West Point (1914 r.) służbę w lotnictwie rozpoczął w 1916 r. i walczył we Francji. W latach 1940-41 w stopniu puł­kownika był obserwatorem w Wielkiej Brytanii, następnie ob­jął dowodzenie amerykańskim lot­nictwem armijnym, a od lipca 1942 r. - amerykańską 8 armią lot­niczą bazującą w Wielkiej Bryta­nii. W listopadzie 1942 r. objął sta­nowisko dowódcy lotniczych sił Sprzymierzonych biorących udział w walkach o Afrykę Północną.

Od stycznia 1943 r. dowodził 12 armią lotniczą w Afryce Północnej, w lu­tym został naczelnym dowódcą lotnictwa Sprzymierzonych w Afryce Północno-Zachodnicj oraz zastępcą naczelnego dowódcy lotnictwa Sprzymierzonych na ob­szarze śródziemnomorskim. W sty­czniu 1944 r., po utworzeniu ame ­rykańskich sił strategicznych w Europie (US Strategie Air For -ces in Europę), otrzymał zadanie koordynowania działań 8 armii lot­niczej bazującej w Wielkiej Bryta­nii i 15 armii lotniczej we Wło­szech.

Wobec zbliżania sic; terminu inwazji wojsk alianckich na *Nor-mandię uważał, że należy skupie cały wysiłek lotnictwa bombowe­go na niszczeniu celów strategicz­nych w Niemczech, aby uniemoż­liwić zaopatrzenie wojsk we Fran­cji. W marcu 1944 r. opracował Oi l plan, projekt niszczenia rafinerii i zbiorników paliwa, przeciwko czemu zaprotestowali dowódcy brytyjskich sił lotniczych opowia­dający się za niszczeniem linii ko­munikacyjnych i zaplecza wojsk niemieckich we Francji. W marcu 1945 r. przejął dowodzenie amery­kańskim lotnictwem strategicznym na obszarze Pacyfiku, choć by ł przeciwny zrzuceniu bomb atomo­wych na Japonię, dowodził ata­kiem na * Hiroszimę i *Nagasaki.

W 1946 r. objął stanowisko głównodowodzącego *USAAF, a w sierpniu 1947 r. został szefem sztabu niezależnych US Air Force. W kwietniu 1948 r. przeszedł w stan spoczynku.