• Gdy Karol IV umacniał swoją pozycję w Czechach i rozszerzał swe nabytki na wschodzie (przymusowy wykup Brandenburgii z rąk Wittelsbachów w 1373 r.), poszczególne części Rzeszy żyły własnym życiem.

• Północ wyodrębniła się gospodarczo i politycznie w licznych księstwach Askańczyków, Welfów i słowiańskich książąt, ale pozostawała w cieniu Hanzy. Hanza przeżywała bowiem swój rozkwit i apogeum potęgi. Północ, w oparciu o odrębność językową (dolnoniemiecki) i związki kulturalne z Niderlandami, dorabiała się swoistej kultury i literatury o silnym zabarwieniu mieszczańskim.

• Bogate Niderlandy, mimo powiązań dynastycznych z Niemcami (Wittelsbachowie w Holandii, Zelandii i Hainaut, Luksemburgowie w Luksemburgu i od 1355 r. w Brabancji), coraz bardziej traciły związki z Rzeszą, by z końcem XIV w. wejść w proces jednoczenia się pod książętami burgundzkimi i stworzyć nowy czynnik wielkiej polityki europejskiej.

• Na południowym zachodzie trwała wciąż walka wolnych miast nadreńskich i szwabskich przeciwko próbom podporządkowania ich przez książąt. Wbrew postanowieniom Bulli powstawały związki miast. Miasta jednoczyły się przeciwko książętom, a później przeciwko cesarzowi, który ułatwiał mediatyzację poprzez zastawianie miast lub dochodów z nich książętom.

• W 1370 r. powstał związek Miast Szwabskich pod przewodnictwem Ulmu. Początkowo Karol IV popierał Związek, szachując Wittelsbachów Bawarskich, niezadowolonych z przymusowego wykupu Brandenburgii w 1373 r. Później zmienił zdanie. Jednak akcja książąt przeciwko Związkowi zakończyła się ich klęską.

• W ślady miast szwabskich poszły alzackie i nadreńskie, tworząc nowy związek w 1379 r., z udziałem Moguncji, Spiry i Strasburga.

• W 1381 r. obydwa związki zawarły przymierze, a nawet weszły w kontakt ze Związkiem Szwajcarskim.

• Gdy Wacław Luksemburski w 1378 r. objął władzę po śmierci ojca, usiłował lawirować między miastami a książętami, zrażając sobie obie strony.

• Walka miast skończyła się jednak ich wielką klęską pod Dóffingen i Wormacją w 1388 r.

Związki zostały rozwiązane, a sejm Rzeszy potwierdził antymieszczańskie postanowienia Bulli.