Prąd literacki — to zespół tendencji literackich (ideowo-artystycz-nych) utrwalony w wielu znaczących dziełach powstałych w czasowej bliskości, w miarę spójny i wewnętrznie zhierarchizowany, żywotny w u-chwytnych granicach historycznych. W ramach jednego okresu współ-występuje zwykle parę prądów; np. w oświeceniu: klasycyzm, sentymentalizm i — w mniejszym stopniu — rokoko, w Młodej Polsce: naturalizm, symbolizm, ekspresjonizm. Ewolucja prądów jest zasadniczym czynnikiem branym pod uwagę przy periodyzacji historycznoliterackiej. W strukturze prądu cztery elementy mają charakter konstytutywny:

1. filozoficzny i światopoglądowy fundament; __

2. poetyka: zbiór zasad określających budowę dzieła literackiego w ramach poszczególnych rodzajów i gatunków;

3. zespół obiegowych tematów, postaci literackich, standardowychidei;

4. 4. zespół swoistych środków artystyczno-literackich wypracowanych w twórczości przedstawicieli danego prądu.