odruchy; realizowane za pośrednict­wem układu nerwowego zdolności ży­wego organizmu do odczuwania, prze­wodzenia i reagowania na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne. Odruchy dzielą się na: bezwarunkowe — wrodzone, swoiste reakcje w odpowiedzi na działanie bodźców swoi­stych (w tym: proste — realizowane na poziomie rdzenia kręgowego i zło­żone — wrodzone automatyzmy wy­woływane działaniem bodźców swoi­stych, regulowane przez wyższe pię­tra ośrodkowego układu nerwowego), oraz warunkowe — nabyte w czasie życia osobniczego, nieswoiste reakcje wywołane działaniem bodźców nie­swoistych, tzw. warunkowych (warun­kiem powstania odruchu jest skoja­rzone działanie obu bodźców w mo­mencie jego wytwarzania z wyprze­dzającym działaniem bodźca warun­kowego, który staje się w ten sposób sygnałem i może działać zamiast bodź­ca bezwarunkowego).