Wiele programów kosmicznych USA i ZSRR skończyło się w latach 80. niepowodzeniami. Jednak nowe zasady współpracy między­narodowej otworzyły niewyobra­żalne dotychczas perspektywy dla badań kosmicznych. Dodatkowo, nowe odkrycia astronomiczne znacznie zwiększyły zaintereso­wanie badaniami i przyspieszyły je.
Stany Zjednoczone i Związek Radziecki - li­derzy w badaniach kosmicznych - borykali się w latach 80. z poważnymi problemami w realizacji programów kosmicznych. Eksplozja promu kosmicznego Challenger spowodowała opóźnienie wielu zadań. Jednym z najważniejszych odłożonych projektów była budowa amerykańskiej stacji kosmicznej Freedom (Wolność). W tym sa­mym czasie Związek Radziecki popadł w poważ­ne kłopoty gospodarcze, co doprowadziło do ogra­niczenia budżetu programów kosmicznych.
Na początku lat 90, seria lotów rosyjskich sond marsjańskich zakończyła się zupełnym niepowo­dzeniem, odkryto także wady w układzie optycz­nym teleskopu kosmicznego Hubble'a zaraz po umieszczeniu go na orbicie.
Jednak ostatnie kilka lat to pasmo sukcesów i nowego zainteresowania problematyką kosmicz­ną. Za pomocą wahadłowców NASA naprawio­no wady teleskopu Hubble'a, który przesłał na Ziemię tysiące spektakularnych zdjęć. Również inne teleskopy wyniesione na orbitę, np. działa­jący w zakresie mikrofalowym widma elektro­magnetycznego COBE, dostarczyły niezmiernie ważnych danych. Rosyjsko-amerykańska współ­praca w dziedzinie lotów załogowych pozwoliła na nowo rozważyć budowę wspólnej, międzyna­rodowej stacji kosmicznej. Niedawno, jeszcze w 1998 roku na orbitę wyniesiono dwa pierwsze jej moduły, rosyjski i amerykański. Jednocześnie przygotowano serię sond kosmicznych przezna­czonych do badań całego Układu Słonecznego. Część z nich już wystrzelono, reszta poleci w kosmos w niedalekiej przyszłości.