Jeden z najbardziej nieudanych bry­tyjskich samolotów bombowych średniego zasięgu. Prototyp obla-tano w lipcu 1939 r., a w końcu 1940 r. pierwsze samoloty dostar­czono 207 dywizjonowi RAF. W nocy z 24 na 25 lutego 1941 r. 6 samolotów dokonało pierwszego nalotu na Brest (Francja).

Chociaż wszystkie powróciły do bazy, załogi wystawiły im jak najgorsze świa­dectwo: z pełnym ładunkiem bomb (5080 kg) nie zdołały wzbić się wy­żej niż 6820 m, układ chłodzenia sil­ników był wrażliwy na wybuchy po­cisków przeciwlotniczych, a gdy za­palił się choćby jeden silnik, samolot szybko tracił wysokość. Największych kłopotów przysparza­ły silniki, których niepewne działa­nie unieruchamiało bombowce na lotniskach na wiele dni, a nawet ty­godni.

25 czerwca 1942 r., po raj­dzie na Bremę, Manchestery wyco­fano ze służby bojowej. Ich kon­strukcja posłużyła jako wzór do zaprojektowania czterosilnikowych samolotów bombowych *Lancaster, uznanych za najlepsze bombowce II wojny światowej.

 

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE

silniki 2 x Rolls-Royce Vulmre o mocy 1760 KM każdy

rozpiętość  27,46 m

długość  20,98 m

maks. masa startowa   22 680 kg

prędkość przelotowa  402 km/h

zasiąg  1930 km

8 karabinów maszynowych kal. 7,69 mm (0,303 cala)

w 3 wieżyczkach bomby do 5080 kg