Ocena brak
MALAJSKA DŻUNGLA, WALKI W MALAJ-SKIEJ DŻUNGLI 1948-1960
W 1948 komunistyczni terroryści, wśród których było wielu Chińczyków, zaczęli zakłócać życie w wioskach położonych w dżungli nowo ustanowionej Federacji Malajów (pod nadzorem wysokiego komisarza Wielkiej Brytanii). Prowadzili walkę partyzancką polegającą na nagłych napadach na placówki wojskowe, rządowe i posterunki policyjne. Rząd ogłosił stan wyjątkowy; wojska brytyjskie i malajskie odpierały ataki partyzantów. W 1949 rozpoczęto energiczną walkę z powstańcami; setki z nich zostało zabitych lub zatrzymanych. Jednym ze skutków tej wojny w dżungli było zbliżenie przywódców różnych etnicznych i religijnych wspólnot i lepsze wzajemne zrozumienie. Rząd wprowadził w życie plan Briggsa (1950) i przesiedlił na bezpieczne tereny Federacji chińskich rolników nie posiadających praw własności, którzy padali łatwym łupem partyzantów. W 1951 terroryści nasilili działania; niszczyli plantacje kauczukowca, grozili robotnikom z plantacji, zabili wysokiego komisarza Wielkiej Brytanii. Gerald Templer (1898-1979), nowy wysoki komisarz (1952), który stanął na czele wojsk rządowych, rozpoczął skoordynowaną kampanię przeciw partyzantom i przyczynił się do nawiązania współpracy między różnymi grupami etnicznymi. Ścisłe racjonowanie żywności w zagrożonych regionach zmusiło wielu terrorystów do wyboru między kapitulacją a śmiercią głodową. W 1954 dowództwo komunistycznej partyzantki przeniosło się na Sumatrę. Gdy Federacja Malajów została niepodległym państwem Brytyjskiej Wspólnoty Narodów (1957), wojna zaczęła wygasać; coraz większa liczba terrorystów kapitulowała (w 1955 rząd ogłosił amnestię, z której skorzystało wielu partyzantów). Nadal jednak kilkuset najbardziej zawziętych partyzantów komunistycznych prowadziło operacje w gęstej dżungli wzdłuż granicy z Tajlandią; ostatecznie pokonano ich w 1960.