Ocena brak
MACZEK STANISŁAW (1892-1995) - generał
Polski oficer, w czasie I wojny światowej powołany do armii austriackiej, walczył na froncie włoskim. W listopadzie 1918 r. rozpoczął służbę w Wojsku Polskim; na czele ochotniczej kompanii z Krosna brał udział w walkach z Ukraińcami na terenie Małopolski, a następnie był dowódcą lotnej kompanii pościgowej 4 dywizji piechoty i oficerem operacyjnym w sztabie 2 armii. Po ukończeniu kursu w Wyższej Szkole Wojennej zajmował różne stanowiska (m.in. szefa ekspozytury II Oddziału Sztabu Generalnego we Lwowie, dowódcy 81 Pułku Strzelców im. S. Batorego w Grodnie, dowódcy piechoty dywizyjnej 7 dywizji piechoty w Częstochowie).
W końcu października 1938 r. został mianowany dowódcą 10 brygady kawalerii zmotoryzowanej; we wrześniu 1939 r. na jej czele walczył w regionie krakowskim i pod Lwowem. 19 września, z rozkazu Naczelnego Dowództwa, przedostał się z brygadą na Węgry, gdzie został internowany. W październiku dotarł do Francji i od listopada 1939 r. dowodził oddziałami Wojska Polskiego w Cóetqui-dan. W lutym 1940 r. objął dowództwo Obozu Wojsk Pancernych w St. Cecile i jednocześnie -lekkiej dywizji zmechanizowanej; na czele zgrupowania wyłonionego z tej dywizji walczył pod Champau-bert-Montgivroux i Montbard.
Po kapitulacji Francji przez Tunis, Maroko i Gibraltar przedostał się do Wielkiej Brytanii. Odtworzył tam 10 brygadę kawalerii zmotoryzowanej, którą dowodził do lutego 1942 r., a potem z rozkazu Naczelnego Wodza przystąpił do formowania 1 sdywizji pancernej. 1 sierpnia 1944 r. dywizja wylądowała w Normandii i wkrótce wzięła udział w zwycięskiej bitwie pod *Falaise. Jej szlak bojowy prowadził przez Francję, Belgię, Holandię do Wil-helmshaven. 5 maja 1945 r. gen. Maczek wziął udział w przyjmowaniu kapitulacji dowództwa niemieckiego w Bad Zwirchenahn.
Od 20 maja 1945 r. był dowódcą 1 korpusu WP w Szkocji. Po demobilizacji we wrześniu 1947 r. osiedlił się w Edynburgu, gdzie mieszkał do końca życia.