• Człowiek nie jest dobry ani zły; zmienia się pod wpływem społeczeństwa i wychowania.

• Proces wychowawczy i kształcenia zmierza do wytworzenia zdolności obronnych przeciw zagrożeniom życia, wspiera indywidualność i godność jednostki.

1. Jest to zmiana związana z dążeniem do samorealizacji i samorozwoju, nie jest to zmiana reaktywna.

2. Cel wychowania: wytworzenie mechanizmów mających uchronić przed zagrożeniem życia.

• Idea wychowania funkcjonalnego, antyautorytarnego i personalistycznego:

Cel wychowania: zapewnienie szczęścia jednostce.

1.Życie ludzkie jako wartość nadrzędna.

2. Antyautorytaryzm – jego podstawa jest przeżycie jako nadrzędny element interakcji.

3. Pedagogika Fromma opiera się na miłości, a nie na zachowaniach typu kontrola, ocenianie, dyscyplinowanie itp.

4. W relacjach pionowych ( opartych na podporządkowaniu) autorytet:

- Powstaje u osoby odbierającej daną rolę, a nie nadającej daną rolę.

- Autorytet wychowawcy (nauczyciela) potrzebny jest wychowankowi (uczniowi), a nie nauczycielowi.

5. Podejście personalistyczne – najważniejszym determinantem i rezultatem wychowania są cechy osobowe, a jakość interakcji wychowawca – wychowanek zależy od ich osobowości.

- Zadaniem wychowawcy jest wspieranie rozwoju dziecka (szczęśliwe, optymistyczne, bez dążenia do zawładnięcia procesem rozwoju wychowanków):

1. Poszanowanie autonomii dziecka, bez sterowania i narzucania woli.

2. Podstawowy warunek wsparcia dziecka w rozwoju to miłość macierzyńska i ojcowska.

3. Cechy miłości macierzyńskiej:

- Wszechobecna (kocha zawsze, w każdej sytuacji)

- Wszechogarniająca (kocha dziecko takie, jakim ono jest)

- Bezwarunkowa (nie ma warunku, który by miłość wzbudził lub przerwał)

4. Cechy miłości ojcowskiej:

- Nie jest wszechobecna

- Nie jest bezwarunkowa

- Nie jest wszechogarniająca

- Wsparcie, a nie sterowanie czy narzucanie-> Radykalny humanizm wierzy, że człowiek może pokonać każdą przeszkodę.

- Każdy człowiek posiada określone zdolności i potencjały rozwojowe, celem wychowania jest ich diagnoza i wspieranie.

- Tożsamość jednostki kształtuje się na bazie zadatków wrodzonych poprzez własną aktywność i zamierzone /niezamierzone wpływy wychowawcze -> podstawa kształtowania się tożsamości jednostki jest doświadczanie miłości.

- Podstawowe komponenty dojrzałej miłości wg Fromma:

1. Troska o drugą osobę.

2. Szacunek dla drugiej osoby, dla jej odmienności, potrzeb, indywidualności.

3. Odpowiedzialność za wspólną interakcję.

4. Poznanie – znajomość drugiego człowieka, pełna świadomość tego, kim jest.