Mieszkajacy w Paryżu Jean-Philippe Rameau (1683—1764), syn organisty, działał w trzechzasadniczych dziedzinach muzyki: operowej, klawesynowej i w teorii. Opere wzbogaciłwielkimi scenami chóralnymi, tancami i bogatymi w wyraz recytatywami.

Napisał 29 oper (wsród których za najwaniejsza uchodzi Castor et Pollux; z innych trzeba wymienic jeszcze:Dardunus, Pigmalion i Zoroastre). W zakresie baletu znaczacym dziełem jest Les IndosGalantes (1735). Jako kompozytor muzyki klawesynowej Rameau kontynuował stylCouperina Wielkiego, dodajac don elementy stylu Scarlattiego.

Jego utwory klawesynowe sautworami charakterystycznymi (m. in. La Poule — Kura, Le Tumbourin — Tamburyri) badzte tancami (menuety, gawoty). Wielkie znaczenie dla muzyki miała teoria harmoniistworzona przez Rameau. W swych pracach teoretycznych połoył fundament pod harmonikefunkcyjna (teoria dualizmu harmonicznego, który stał sie podstawa pózniejszych rozwiniecsystemu dur-moll).