Wyróżnia się wiele rodzajów lasów w zależności od obszaru, na którym występują oraz od drzew, jakie w nich rosną, na przykład wilgotne lasy rów­nikowe, wilgotne lasy podzwrotnikowe, lasy liś­ciaste strefy umiarkowanej oraz borealne lasy igla­ste. Wszystkie drzewa zrzucające liście kwitną. Niektóre z drzew wiecznie zielonych również po­krywają się kwiatami. Tylko wiecznie zielone drzewa iglaste nie mają kwiatów w potocznym te­go słowa rozumieniu, a nasiona przechowują w szyszkach. Wilgotne lasy równikowe, jak sama nazwa wskazuje, rosną w rejonie równika. W strefie tej opady utrzymują się na wysokim poziomie przez cały rok. W lasach tych jest zatem wiecznie gorąco i wilgotno. Typowy las równikowy jest znacznie bardziej różnorodny niż liściasty las stre­fy umiarkowanej. Na kilometrze kwadratowym powierzchni występuje tu około dwudziestu razy więcej gatunków drzew niż w lesie liściastym stre­fy umiarkowanej.
W lesie równikowym można wyróżnić kilka pię­ter, czy też warstw. Warstwa górna, stanowiąca coś w rodzaju baldachimu, znajduje się wysoko nad powierzchnią ziemi. Tworzą ją gałęzie i liście wyra­stające z nagich pni, przeciętnie na wysokości około 30-40 metrów. Kilka wyjątkowo wysokich drzew wybija się ponad ten baldachim, korony ich tworzą najwyższą warstwę.
Niżej, na wysokości mniej więcej 10 m znajdu­je się piętro zwane podrostem, w którym rosną przeważnie młode drzewa, hamowane w swym roz­woju przez brak światła. Jeszcze niżej znajduje się podszyt, w skład którego wchodzą krzewy. W miej­scach, gdzie warstwa górna jest szczególnie gęsta roślinność podrostu jest rzadka, wystarczy jednak trochę światła wpadającego przez dziurę po zwa­lonym drzewie, a już bujnie się rozwija.

Największe lasy równikowe porastają dorzecze Amazonki w Południowej Ameryce, centralną Afrykę (zwłaszcza Zair), południowo-wschodnią Azję: Filipiny i Indonezję.
Lasy podzwrotnikowe rosną w Indiach, jak rów­nież w południowo-zachodniej i południowo-wschodniej części Australii, południowych Chinach i w Nowej Zelandii. Na obszarach tych pasaty i monsuny niosą znad morza dużo wilgoci, co przy dość wysokiej temperaturze stwarza odpowiednie warunki dla wilgotnych, zawsze zielonych lasów.
Lasy liściaste strefy umiarkowanej porastają obszary zachodniej Europy, wschodniej Azji oraz wschodnią część Ameryki Północnej. Rosną w nich przede wszystkim drzewa zrzucające liście, cza­sem jednak można też spotkać w nich drzewa igla­ste. Czasami duże skupiska drzew iglastych tworzą wiecznie zielone lasy strefy umiarkowanej.
Północna część Azji, Ameryki Północnej i Eu­ropy to obszar, na którym najczęściej można spo­tkać lasy iglaste. Drzewa iglaste znacznie lepiej bowiem niż liściaste radzą sobie w warunkach suro­wego, chłodnego klimatu, w którym lata są krót­kie, natomiast zimy długie i mroźne. Lasy tego typu spotkać też można bliżej równika, na zboczach wysokich gór. Panuje tam bowiem klimat podob­ny do północnoazjatyckiego.
Oprócz lasów, powierzchnię Ziemi porastają jeszcze inne formacje roślinne, wśród których warto wymienić sawanny w centralnej Afryce i stepy występujące w południowej i centralnej Azji oraz w obu Amerykach (w Ameryce Północnej stepy nazywa się preriami, w Południowej zaś pampą). Formacje te porośnięte są przede wszystkim tra­wą, z rzadko występującymi drzewami i krzewami. Mała ilość drzew związana jest z niedostatkiem opadów. Na obszarach, na których panuje klimat śródziemnomorski występują tak zwane formacje przejściowe z wiecznie zielonymi lasami twardo-listnymi oraz krzewiastymi zaroślami. Drzewa rosną tam w pobliżu rzek oraz w miejscach, gdzie jest pod dostatkiem wód gruntowych. W Europie są to najczęściej gaje oliwne oraz dąb korkowy, w Australii zaś eukaliptus.