Motopompa strażacka jadąca na sygnale do pożaru jest najzwyklejszym samo­chodem strażackim wiozącym wodę. Wiezie on 9- lub 15-metrową teleskopową drabi­nę ratowniczą i około 1 365 litrów wody. Jednak­że ta woda jest używana tylko wtedy, gdy braku­je innych źródeł, gdy strażacy dojadą do pożaru, szukają hydrantu, który umożliwi im stały do­pływ wody z sieci wodociągowe
Dodatkowym sprzętem przeciwpożarowym jest drabina obrotowa. Może ona obracać się i wysu­wać na długość 33 metrów. Strażacy używają jej do ratowania ludzi uwięzionych w wysokich budynkach. Czasami na wierzchołku długiego ra­mienia drabiny znajduje się sterowany hydrau­licznie kosz, w którym może przebywać jedno­cześnie do czterech strażaków. Przyłącza wodne mogą być sterowane zarówno przez strażaków znajdujących się w koszu, jak również przez ope­ratora na ziemi.
Innymi pojazdami są samochody wodno-pianowe, samochody dowodzenia, samochody ra­townictwa technicznego, wyposażone między in­nymi w piły i wyciągarki oraz samochody prosz­kowe. Samochody proszkowe używane są do po­żarów, gdzie nie można użyć wody. Wszystkie pojazdy mają w migające światła, syrenę i radio.
Pożar wymaga materiału do spalenia, ciepła i tlenu. Zalewanie ognia wodą studzi palący się materiał, redukuje wydzielanie ciepła i likwiduje płomienie. Wysokociśnieniowe strumienie wody tłumią płomienie, podczas gdy niskociśnieniowe strugi rozpylonej wody używane są do zalewania źródła ognia. Gaszenie ognia wodą nie zawsze jest skuteczne. Przykładem jest płonąca ropa lub benzyna, która pływa po powierzchni wody. Bar­dzo niebezpieczne jest też gaszenie wodą urzą­dzeń elektrycznych pod napięciem, ponieważ przewodzi ona prąd elektryczny. Także pewne metale palą się bardziej gwałtownie podczas po­lewania wodą.
Ciecze palne, które zapaliły się, takie jak ro­pa lub benzyna gaszone są zwykle pianą. Samo­chody strażackie wiozące wodę często przewożą z sobą pojemniki bębnowe ze środkami piano­twórczymi. Piana powstaje u wylotu węża przez zmieszanie środka gaśniczego z powietrzem. Działka gaśnicze znajdujące się na podłożu wy­strzeliwują łuki piany na wysokość ponad 20 me­trów. Niektóre samochody strażackie pianowe wyposażone są w generatory piany, które ją po­dają szerokim rękawem w niedostępne miejsca.
Używa się kilku typów piany. Standardowa piana o małym stopniu spienienia jest gęsta i ciężka. Chociaż jej działanie jest bardzo sku­teczne, nie może być podawana na duże odległo­ści rękawami, gdyż trudno wypływa z rury.
Piana powstała na detergentach jest lekka i łatwa do rozprowadzenia. Jest ona podawana z ziemi w pożarach płonących cieczy i ciał sta­łych. Nie może być ona jednak wyrzucana na du­żą odległość.
Piana z „lekkiej wody" jest używana do ga­szenia oparów palnych. Otrzymana z wody zmie­szanej ze środkami powierzchniowo-czynnymi (detergenty syntetyczne) i fluoropochodnymi wę­glowodorów piana rozpływa się na powierzchni płonących cieczy i tworzy cienką warstewkę od­porną na opary. To zapobiega powtórnemu zapa­leniu się cieczy.
Piana o dużym stopniu spienienia jest idealna do gaszenia pożarów w pomieszczeniach za­mkniętych, takich jak sutereny lub ładownie stat­ków. Piana podawana jest rękawem w postaci masy pęcherzy, które potem mogą być łatwo zdmuchnięte na ogień.