Nowoczesne kolejki górskie, z których niektóre noszą dźwięczne nazwy, takie jak „Korkociąg" czy „Fala uderzeniowa", mają wąski stalowy tor powy­kręcany spiralnie bądź zawinięty w pętle i ciasno skręcony w poziomie. Pasażerowie podczas jazdy nie raz znajdują się w pozycji głową w dół, jednak nie wiąże się to z prawie żadnym niebezpieczeń­stwem, gdyż siła odśrodkowa mocno wciska ich w siedzenia.
Jednak podczas takich wyczynów niektórzy pasażerowie mogą stracić przytomność ze wzglę­du na działające na nich duże przeciążenia. W cza­sie zjazdu po niektórych torach maksymalne prze­ciążenie wynosi aż 6 G. 1 G jest siłą grawitacji działającą na nas w normalnych warunkach. Choć duże przeciążenia działają na pasażerów krótko, to u niektórych wrażliwych osób mogą ograniczyć dopływ krwi do mózgu w tak znacznym stopniu, że tracą one przytomność. Podobne zjawisko znane jest pilotom samolotów.
Pierwsza kolejka górska, zbudowana w roku 1884, charakteryzowała się maksymalną prędko­ścią zjazdu wynoszącą ... 9 kilometrów na godzinę. Dziś chyba nikt nie obawiałby się jazdy na takim urządzeniu, lecz wówczas było inaczej. Współcześnie wagoniki zjeżdżające najszybszym drewnianym torem Mean Streak w Cedar Point w stanie Ohio, USA, mogą osiągnąć 104 km/h. Tor ten jest jednocześnie drugim co do wysokości w świecie (49 metrów). Najszybszy jest stalowy, wysoki na 78 metrów, tor Fudżijama w Japonii. Wagoniki osiągają tu 138 kilometrów na godzinę Ma on również najdłuższy zjazd - różnica wyso­kości wynosi aż 72 metry.