Ocena brak
HEFAJSTOS
Mit gr. syn (Zeusa p Hery, kulawy od urodzenia i dlatego rzucony przez matkę w morze; por. Iliada, 18, 396; inna wersja 1, 594. Prawdop. wschodnie bóstwo ognia wulkanicznych okolic Azji Mn., które przez (również wulkaniczne) Lemnos dotarło do Grecji.
Tam stał się bogiem kowali i kowalem bogów, opiekunem rzemiosł, zwł. w Atenach, obok Ateny; jedynym bogiem antycznej Grecji przedstawianym przy pracy w swoim warsztacie. Sporządził egidę, zbroję i oręż Achillesa, berło Zeusa, wóz Heliosa, strzały Erosa, naszyjnik Harmonii, Pandorę, mechaniczne służebnice ze złota i in. arcydzieła kunsztu i magii.
Jego pomocnikami byli cyklopi. Alegorią piękna i wdzięku tego rzemiosła było małżeństwo Hefajstosa z Charis (wdziękiem) a. Afrodytą (pięknem), która zdradzała gp z Aresem. Utożsamiany z rz. bogiem Wulkanem; zob. Afrodyta.
