W momencie wybuchu II wojny światowej francuska armia liczyła 900 tys. żołnierzy, ale obowiązkowa służba wojskowa pozwalała zmobi­lizować 5 min rezerwistów i utwo­rzyć 110 dywizji (a ponadto dywizje kolonialne i północnoafrykańskie). W wyniku mobilizacji w sierpniu i wrześniu 1939 r. postawiono w stan gotowości 44 dywizje i sfor­mowano kolejne 44. W wyniku dalszego wzmacniania sil zbrojnych Francja w przededniu agresji nie­mieckiej dysponowała 99 dy­wizjami o równowartości, łącznie z mniejszymi jednostkami, 117 dy­wizji. Główne siły (2240 tys. żoł­nierzy) rozwinięto na froncie nie­mieckim, pozostawiając nieznaczną część na froncie włoskim.

Poziom nowoczesności uzbrojenia francuskich wojsk lądowych był zróżnicowany. W jednostkach arty­lerii znajdowały się przestarzałe działa kal. 75 i 105 mm, nie naj­lepsze armaty przeciwpancerne kal. 25 mm, a obok nich dosko­nałe armaty przeciwpancerne kal. 47 mm. Jednostki pancerne dyspono­wały ośmioma typami czołgów, wśród których były Renault FT z I wojny światowej i nowoczesne *Somua. Jednym z najsłabszych elementów francuskiej obrony był system do­wodzenia. Na czele armii stał naJ czelny dowódca sił lądowych (gen. Maurice *Gamelin), którego kwate­ra mieściła się w Fort de VincennesB w pobliżu Paryża. Naczelnemu do ­wódcy podlegali bezpośrednio do ­wódcy teatrów działań wojennych, z których najważniejszy byl dowód­ca Frontu Północno-Wschodniego (gen. Joseph *Georges).

Pod jego rozkazami znajdowały się trzy gru­py armii, z których dwie (2 i 3) rozwinięte były na linii *Maginota. Dowódcy 1 Grupy Armii, opróc czterech armii francuskich, podleg" również *Brytyjski Korpus Eks pedycyjny, choć w rzeczywisto ści otrzymywał rozkazy od ge~ Gamelina. Po klęsce Francji Niemcy zezwoli' rządowi *Vichy na utrzymani w metropolii stutysięcznej armi i dysponującej przestarzałym uzbr„ jeniem (armia ta została rozwiązań po zajęciu przez Niemców połu­dniowej Francji w 1942 r.) oraz wojsk w koloniach: w Afryce Pół ­nocnej, Zachodniej i Centralnej, na Bliskim i Dalekim Wschodzie. Najsilniejsza z nich, armia w Afry­ce Północnej, stawiła opór podczas inwazji aliantów w listopadzie 1942 r.(*„Torch"), rychło jednak dołączyła do sił Sprzymierzonych i stała się podstawą armii francu­skiej, która w latach 1943-44 po­wróciła na kontynent europejski.