Hiszpański oficer, jako gubernator Wysp Kanaryjskich w lipcu 1936 r. wzniecił rewoltę przeciwko rządo­wi republikańskiemu Hiszpanii i po jego obaleniu objął władzę jako szef państwa {Caudillo - przywódca). Po upadku Francji w czerwcu 1940 r. powiadomił Adolfa Hitlera, że gotów jest przystąpić do wojny „po krótkim okresie niezbędnym dla przekonania opinii publicznej", ale w zamian zażądał przekazania Hiszpanii *Gibraltaru i terytoriów w zachodniej Afryce oraz dostaw materiałów wojennych i żywności, na co rząd niemiecki nie zgodził się.

Podczas spotkania z Fiihrerem 23 października 1940 r. w Hendaye (Francja) odrzucił możliwość udzia­łu wojsk hiszpańskich w operacji zdobywania Gibraltaru i na prze­prowadzenia ataku z terytorium Hiszpanii. Argumentował, że jego państwo, wyniszczone wojną do­mową, nie jest w stanie uczestni­czyć w walce o Gibraltar, a taka akcja mogłaby doprowadzić do wstrzymania amerykańskiej pomo­cy, i w efekcie wywołać katastrofę gospodarczą. 22 czerwca 1941 r. rząd Franco zadeklarował gotowość do zaangażowania się w wojnę przeciw „rosyjskiemu komunizmo­wi", ale na front wschodni wysłał tylko jedną dywizję ochotników (*Błękitna Dywizja).

Po desancie aliantów w Afryce Północnej (ope­racja *„Torch", listopad 1942 r.) ogłosił częściową mobilizację w celu obrony neutralności pań­stwa. Wobec rysującej się przewagi sprzymierzonych zmienił kierunek polityki swojego rządu na bardziej przychylny aliantom. Polecił za­mknąć niemiecki konsulat general­ny w Tangerze, usunąć obywateli niemieckich z hiszpańskiego Ma­roka, a w maju 1944 r. wstrzymał eksport wolframu do Rzeszy. 7 ma­ja 1945 r. Hiszpania zerwała stosun­ki dyplomatyczne z Niemcami.