Gdy Armia Radziecka we wrześniu 1944 roku wkroczyła do Bułgarii, premier tego kraju, Konstantin Murawiew zareagował wypowiedzeniem wojny Niem­com. 9 września dokonała się rewolucja zorganizowana przez dwór, generalicję i silnych w tym kraju komunistów oraz agrariuszy.

Na czele rządu Frontu Patrio­tycznego stanął płk Kimon Georgiew, były premier prawicowego rządu wojsko­wego w 1934 roku. 28 X 1944 r. Bułgaria podpisała w Moskwie rozejm z aliantami , a jej armia (podobnie jak rumuńska) wzięła udział w działaniach wojennych na Bałkanach i na Węgrzech.

Nacisk komunistyczny w tym kraju był jeszcze silniejszy niż w Rumunii. Komuniści byli dobrze zorganizowani, dyspo­nowali silną partyzantką. Przez kraj przetoczyła się fala terroru - zapadło ponad2 tysiące wyroków (według ocen zachodnich stracono w latach 1945-1948 10 tyś. ludzi).

Represjom poddano nie tylko faszystów, ale i polityków pro zachodnich. Los taki spotkał przywódcę agrariuszy - Georgi Dymitrowa (nie mylić z komu­nistą a takim samym nazwisku i imieniu), którego po powrocie z zagranicy oskarżono o współpracę z wywiadem brytyjskim. Dymitrow zdołał uciec do USA.

Jego następca, Nikoła Petkow reprezentował stanowisko proradzieckie, ale dla komunistów był najgroźniejszym przeciwnikiem. W sierpniu 1945 r. wraz z socjaldemokratą Łułczewem opuścili oni Front Patriotyczny i gabinet, ale na ich miejsce w obydwu partiach znaleźli się ugodowcy, którzy ich zastąpili.

W tym czasie w Bułgarii rozgrzał konflikt w związku z wyborami, wyznaczony­mi na koniec sierpnia 1945 r. Odroczono je pod presją Zachodu, potem przepro­wadzono (18 XI 1945). Agrariusze, socjaldemokraci i Partia Demokratyczna zbojkotowali wybory. Front Patriotyczny uzyskał 86% głosów. Na konferencji moskiewskiej uznano konieczność rozszerzenia rządu bułgarskiego.

Po wielkich oporach agrariusze wyznaczyli swojego ministra, a Moskwa wyraziła zgodę na rozpisanie nowych wyborów. Po ostrej kampanii wyborczej, w której zginęło 24 działaczy agrariuszowskiej partiiBułgarski Ludowy Związek Chłopski, wy­bory przyniosły 78% głosów komunistom i ich sojuszników (dysydenci chłopscy i socjaldemokratyczni).

Przed wyborami aresztowano Petkowa i Łułczewa. Pet­kow wybrany został posłem, ale po serii incydentów z komunistycznym premie­rem Georgi Dymitrowem (byłym przywódcą MK, który powrócił w 1946 roku do kraju), został 6 VI 1947 r. aresztowany na sali obrad Zgromadzenia Ludowe­go, skazany na śmierć i stracony (23 IX 1947).

Prasa opozycyjna została zakaza­na. W grudniu 1947 socjaldemokraci, odmawiając poparcia dla nowej konstytucji (Bułgaria stała się we wrześniu 1946 r. republiką, teraz miała zostać„republiką ludową"), poddani zostali represjom.

Łułczew i 6 innych deputowa­nych tej partii zostali uwięzieni. W grudniu 1948 r. partia socjaldemokratyczna została przyłączona do partii komunistycznej.