Oblicze polskiego prawa pracy kształtuje zespół 3 czynników:

1. proces stanowienia prawa – czynnik tradycyjny

2. działanie TK – tzw. „ustawodawca negatywny”

3. orzecznictwo – zwłaszcza SN, ETS w Luksemburgu, ETPC w Strasburgu

Dlaczego w polskim prawie pracy w ostatnich latach doszło do wielu zmian?

- potrzeba dostosowania regulacji do nowej Konstytucji

- doskonalenie i porządkowanie prawa

- stworzenie warunków ograniczających bezrobocie

- harmonizacja polskiego prawa do standardów UE

KP ma zastosowanie powszechne. Podlegają mu wszyscy pracownicy z wyłączeniem osób, których stosunek pracy regulowany jest przepisami szczególnymi – określanymi mianem pragmatyk. art.5 KP

Zauważalne jest dziś zjawisko obejmowania niektórymi przepisami prawa pracy osób świadczących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, np. w przypadku osób poniżej 16 roku życia.

Prawo jest stanowione również na poziomie zakładów pracy – zbiorowe prawo pracy dotyczące grupowych praw i interesów pracowników, współcześnie tworzone z udziałem organizacji związkowych. Ma ono w coraz większym zakresie bezpośredni wpływ na indywidualne stosunki pracy, zwłaszcza za sprawą układów zbiorowych pracy i regulaminów wynagradzania (241KP) oraz porozumień kryzysowych (9 i 23KP). Zbiorowe prawo pracy i prawo stosunku pracy coraz częściej krzyżują się. Doktryna: zbiorowe p.p. jest po to, aby przyczyniać się do lepszego funkcjonowania indywidualnego stosunku pracy.

Współtworzenie zakładowego p.p. jest realizowane przez związek zawodowy w sposób bezpośredni, gdy wspólne działania z pracodawcą dotyczą zawarcia szeroko rozumianych porozumień zbiorowych ( np. układ zbiorowy pracy) lub w sposób pośredni przez uzgadnianie ze związkiem zawodowym treści innych aktów normatywnych ( np. regulaminu pracy).

Polskie p.p. jest stanowione także przez podmioty zagraniczne . RP jest sygnatariuszem wielu umów międz., które rodzą określone zobowiązania również w stosunkach wewnętrznych. Dokonując wykładni polskie sądy muszą brać pod uwagę wykładnię ETS i dyrektywy obowiązujące w UE.

Rozpowszechniony jest pogląd, że orzekając o zgodności ustaw z K. TK wykonuje bardziej władzę ustawodawczą niż sądowniczą.

Skutki nowej wykładni prawa są zasadniczo podobne do skutków wynikających z uchwalenia nowego prawa, wykładnia przepisu może nie zmieniając jego treści doprowadzić do zupełnie innej interpretacji niż wcześniej obowiązująca.

Polska jest zobowiązana przestrzegać prawa UE nie tylko wynikającego z tekstu spisanego, ale też w takim kształcie jaki wynika z orzecznictwa ETS.