Zbiorniki wody podziemnej liczą czasem tysiące a nawet miliony lat. Wyjaśnia to w części, dlacze­go na obszarach o skrajnie suchym klimacie wciąż jeszcze można odnaleźć podziemne zapasy wody. Na przykład na Saharze, w czasie poszukiwania ropy naftowej, geolodzy odkryli ogromne baseny wody podziemnej, która gromadziła się tam pod­czas i po zakończeniu ostatniej epoki lodowcowej, kiedy Sahara była jeszcze obszarem porośniętym bujną roślinnością i posiadała gęstą sieć rzek i je­zior. Szacuje się, że pod Saharą znajduje się około 35 tys. km sześciennych wody.
Wiatach 1983-1991 Libia, wykorzystując pie­niądze pochodzące ze sprzedaży ropy naftowej, przeprowadziła pierwszy etap zakrojonego na sze­roką skalę programu „Wielkiej Rzeki". Program ten miał na celu odnalezienie i wydobycie wody podziemnej a następnie dostarczenie jej ogromny­mi rurociągami do miast znajdujących się na wybrzeżu Morza Śródziemnego.
Naukowcy podkreślają jednak, że są to nieod­nawialne źródła wody i raz wykorzystane, pod­ziemne baseny nie są w stanie ponownie napełnić się wodą. Z drugiej strony woda ta umożliwi zaspo­kojenie potrzeb kraju co najmniej do połowy XXI wieku i być może uczyni Libię krajem samowy­starczalnym pod względem wyżywienia.
Powierzchnia pomiędzy strefą nasyconą a na-wietrzoną nazywana jest zwierciadłem lub pozio­mem wody gruntowej. Opada ona i podnosi się, w zależności od ilości opadów na powierzchni ziemi. Poziom, poniżej którego w skałach zawsze znajduje się woda, nawet w suchych porach roku, nazywamy starym zwierciadłem wody. Zwierciadło wody gruntowej w skałach dostatecznie przepusz­czalnych jest zwykle równoległe do powierzchni, duże nachylenie wykazuje jedynie w skałach słabo przepuszczalnych. Kształtem naśladuje powierzch­nię terenu - obniża się w sąsiedztwie dolin i pod­nosi na działach wodnych.
Tam, gdzie zwierciadło wody gruntowej pojawia się na poziomie gruntu, woda podziemna pojawia się na powierzchni, formując jeziora i bagna. Na pustyniach, w miejscach, gdzie teren obniża się i dochodzi do poziomu wód gruntowych, powsta­ją oazy. Czasami człowiek pomaga nieco naturze, drążąc studnie. Oazy są zwykle gęsto zaludnione, gdyż ziemia jest tam często bardzo żyzna i inten­sywnie uprawiana. Typowymi roślinami oaz są palmy daktylowe i tamaryszki.