podwyższenie poziomu morza w średniowieczu, dało się we znaki nie tyl­ko w Holandii. Powodzie, które zalały dużą część tego kraju, przyczyniły się również do powstania wielkich mokradeł we wschodnich rejonach Anglii (tzw. Fenlands) oraz znacznego powięk­szenia zatoki Wash znajdującej się na północny wschód od wspomnianych mokradeł.
Ten podmokły obszar porastały trzciny i inne rośliny wodne. Od strony lądu podłoże miało cha­rakter torfowiska, natomiast w miarę posuwania się ku morzu, dno pokrywały coraz grubsze osady morskie. Osuszenie tych terenów nie było proste. Dopiero w siedemnastym wieku holenderscy in­żynierowie, słynni z sukcesów w odzyskiwaniu dużych obszarów lądu w swoim własnym kraju, zdołali przekształcić angielskie bagna w żyzne ziemie rolnicze. Nieprzyjemną niespodzianką dla inżynierów było osiadanie osuszanych terenów do momentu, aż znalazły się one poniżej poziomu kanałów odprowadzających wodę. Aby zapobiec ponownemu zalaniu, kanały otoczono wysokimi groblami, a specjalne pompy wciąż wypompowu­ją z osuszanego gruntu nadmiar wody.
Oprócz żyznych terenów rolniczych, odzyski­wanie ziemi może przynosić również inne wy­mierne korzyści. Na przykład poprzez osuszenie tak zwanych Pomptyjskich Bagien we Włoszech zlikwidowano zagrożenie malarii roznoszonej przez żyjące tam komary.