Brytyjski oficer, jeden z najwybit­niejszych dowódców *Royal Navy, od października 1943 r. piastował urząd pierwszego lorda Admiralicji, a także był członkiem komitetów Szefów Sztabów i Połączonych Szefów Sztabów. W czasie I wojny światowej służył na niszczycielach, uczestnicząc m.in. w walkach nad Dardanelami (1915 r.), rajdzie na Zeebriigge (1918 r.) i w akcjach eskadry bry­tyjskiej na Bałtyku. Po wojnie do­wodził m.in. pancernikiem Rodney i był zastępcą szefa sztabu *Royal Navy. W 1939 r. objął dowództwo Brytyjskiej Flory Śródziemnomor­skiej (British Mediterranean Fleet). Ten akwen uważano za szczególnie ważny dla Wielkiej Brytanii, gdyż biegły tamtędy linie komunikacyjne do najbogatszych kolonii na Bliskim i Dalekim Wschodzie, a silna flota włoska stanowiła znaczne zagroże­nie. Cunningham działał ofensyw­nie, wykorzystując siłę lotnictwa morskiego, informacje wywiadow­cze, rozpoznanie lotnicze i swoje duże doświadczenie. Szybko od­niósł sukcesy. Po pierwszych po­tyczkach w lipcu 1940 r., w których okręty Brytyjskiej Floty Śródziem­nomorskiej odniosły niewiele zna­czące zwycięstwa, Cunningham zdecydował się zaatakować bazę włoską w *Tarencie.

W nocy z 11 na 12 listopada samoloty z lotni­skowca *Ittustrious ciężko uszko­dziły 3 pancerniki, 2 krążowniki i 2 okręty pomocnicze. 28 marca w czasie bitwy koło przylądka *Matapan Brytyjczycy zatopili 3 ciężkie krążowniki i 3 niszczyciele, a 1 okręt liniowy i 1 ciężki krążownik znacznie uszkodzili. Te zwycięstwa dały flocie brytyjskiej zdecydowaną przewagę na Morzu Śródziemnym. W 1941 r. umiejętnie zorganizował obronę konwojów płynących z zao­patrzeniem dla *Malty i wojsk alianckich w Afryce Północnej.

W listopadzie 1942 r. objął stano­wisko głównodowodzącego mor­skimi siłami anglo-amerykańskimiosłaniającymi lądowanie aliantóww Afryce Północnej (operacja*„Torch"), a później ze swojej kwa­tery na Malcie dowodził morskączęścią operacji lądowania na Sycy­lii i we Włoszech. W październiku1943 r. objął najwyższe w marynar­ce wojennej stanowisko pierwszegolorda morskiego (First Sea Lord)i do końca wojny był głównymdoradcą premiera Winstona Chur­chilla do spraw strategii morskiej.W 1946 r. odszedł na emeryturę.