Terapia logopedyczna (syn. logolcrapia, postępowanie logopedyczne) jest terminem szerszym od pojęć korekta logopedyczna i reedukacja mowy, obejmuje swoim zasięgiem całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań, ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się (od prostych wad wymowy do niemożności mówienia włącznie). Oddziaływania te mają na celu:

usuwanie zaburzeń mowy,

-    przywracanie mowry w przypadku jej utraty, nauczanie mowy, która się nic wykształciła, wyrównywanie opóźnień rozwoju mowy,

wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej,

-    likwidację przyczyn i skutków pierwotnych oraz skutków wtórnych, do których zalicza się zarówno psychologiczne, jak i pedagogiczne konsekwencje zaburzeń mowy,

W literaturze przedmiotu spotyka się różne ujęcia i synonimy terminu terapia logopedyczna. Są to np. określenia: logoterapin i postępowanie logopedyczne, których używa się w znaczeniu terapii logopedycznej. W niniejszej pracy przyjęto jednak, iż pojęcia terapia logopedyczna i postępowanie logopedyczne bardziej oddają istotę problemu niż termin logoterapia, który kojarzy się raczej z terapią słowem niż z kompleksową terapią, którą prowadzi się w przypadku zaburzeń rozwoju mowy i zaburzeń mowy.

W ostatnich latach termin terapia logopedyczna wyparł stosowane dawniej nazwy rehabilitacja mowy i reedukacja wiewy, jakie spotyka się w pracach m.in, I. Slyczck (1980), J. E. Nowak (1993), J. T Kanii (1982). 13. Sawy (1990). Obecnie nic stosuje się ich. ponieważ reedukacja oznacza ponowne uczenie, co ma odniesienie jedynie do afazji (czyli do sytuacji, w której pacjent traci wcześniej już nabyte umiejętności mówienia lub/i rozumienia), rehabilitacja zaś jest przywracaniem sprawności fizycznej i psychicznej i termin ten jcsl bliższy medycynie niż logopedii.

Dość często spotykane pojęcie korekta logopedyczna jest terminem zbyt wąskim, gdyż dotyczy jedynie procesu usuwania zaburzeń artykulacji.