Viola arvensis Murr.

Roślina roczna, ozima lub jara, 5-15 cm wys. Liście z pierzastodzielnymi przylistkami. Szczytowa łatka przylistka znacznie mniejsza i wybitnie odmienna od blaszki liściowej. Kwiaty 10-15 mm dł. Korona równie długa lub nieco krótsza od kielicha. Płatki białawożółte, w gardzieli pomarańczowe; górne niekiedy mniej więcej fioletowe, wyraźnie mniejsze od bocznych. Ostroga krótka, gruba, brudno-fioletowa. Torebka otwiera się 3 klapami. Nasiona jajowate; niedojrzałe jasnożółte. dojrzałe jasnobrunatne, błyszczące, ok. 1,5 mm dł. i 0,75 mm szer. Kwitnie od IV do XI.

Fiołek polny rozpowszechniony jest zarówno na glebach lekkich, jak i cięż-kich, przeważnie jako chwast zbożowy; występuje zwykle masowo na ścierniskach, gdzie kwitnie, owocuje i rozsiewa się bez przerwy do późnej jesieni. Wschody fioł-ka polnego pojawiają się przez cały okres wegetacji po każdym zruszeniu roli. Chwast ten jest równie uciążliwy w ogrodach warzywnych.

Zwalczanie fiołków polnych polega głównie na odchwaszczaniu gleb przez wcze-sne podorywki ściernisk i późniejsze niszczenie wschodów przez bronowanie, a w ogrodach na okresowym niszczeniu wschodów chwastów oraz na pieleniu.