Zaprojektowany w pierwszych la­tach XX wieku przez jednego z naj­sławniejszych amerykańskich kon-stniktorów broni strzeleckiej Johna Mosesa Browninga. Prototyp po­wstał prawdopodobnie w 1910 r., ale konstruktorowi nie udało się zyskać zainteresowania armii. Do­piero przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do wojny, gdy oka­zało się, że armia nie dysponuje ciężkim karabinem maszynowym, Browning uzyskał możliwość zade­monstrowania swojej broni; podczas pokazu w maju 1917 r. z jego kara­binu oddano 20 tys. strzałów bez przerwy, co przesądziło o skierowa­niu tej broni do produkcji seryjnej. Po wojnie wprowadzono pewne po­prawki do karabinu Model 1917 (m.in. zastępując części brązowe -stalowymi, usprawniając system chłodzenia). W 1918 r. konstruktor opracował karabin maszynowy chłodzony powietrzem, przeznaczo­ny do zamontowania w samolotach (M 1918).

Próby dowiodły, że nowy karabin sprawuje się równie dobrze jak dotychczasowa wersja chłodzo­na wodą. Nowy, lżejszy karabin na­tychmiast wprowadziła do swojego uzbrojenia kawaleria amerykańska, która wystawiła tej broni bardzo po­zytywną ocenę. W wyniku dalszych modyfikacji powstał karabin maszy­nowy przystosowany do instalowa­nia w wozach bojowych. Jednymi z najbardziej znanych odmian były: M1919A4 -używany jako broń po­kładowa czołgów i wozów opance­rzonych oraz (wyposażony w uch­wyt do przenoszenia broni i trój noż­ną podstawę) jako broń piechoty, a także M 1919A6 - z lufą w per­forowanej osłonie, na dwójnogu,z drewnianą kolbą. Karabiny ma­szynowe Browninga trafiały maso­wo do różnych jednostek wojska.W czasie II wojny światowej wrazz dostawami *Lend-Lease Brownin­gi dotarły do państw alianckich. By­ły to doskonałe karabiny maszyno­we, niezawodne, łatwe w obsłudze.Używały ich jednostki Polskich SiłZbrojnych na Zachodzie

 

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE (M 1919A4)

kaliber 7,62 nim

ciężarkarabinu 14 kg z trójnogiem 20,35 kg

długość 1041 mm

szybkostrzelność praktyczna 150 strz./min

donośność 2200 m

prędkość początkowa pocisku 854 m/sek

pojemność taśmy 250 nabojów