Międzywyznaniowa wspólnota
chrzęść, zał. 1968 w Bose k. Magnano (Piemont), w celu realizowania
ideałów ewangelicznych na wzór monastyczny.

Inicjatywa wyszła od młodzieży akademickiej ośrodka ekum.
w Turynie, z którego 4 osoby (inicjator E. Bianchi — katolik,
szwajc. pastor Daniel Attinger i 2 dziewczyny-katoliczki) uzyskawszy
1966 świątynię w B. przygotowały się do życia w zak.
wspólnotach kat., protest, lub prawosł.;

1972 zredagowano
regułę (Regola dl B., Magnano 1973) opartą o idee życia zak.
Bazylego Wielkiego, Benedykta z Nursji i Franciszka z Asyżu
wysuwając najbardziej aktualne ideały ewangelii;

członkowie
wspólnoty (1972 było 12, w tym 3 kobiety) składają czasowe
przyrzeczenia celibatu zachowując konfesyjną przynależność
i funkcje kultowe swego wyznania, wspólnie z przybywającymi
do B. gośćmi odprawiają oficjum godzin kan. (Preghiera per
la comunità. Breviario ecumenico per Tanno liturgico, Bre 1971);
wspólnota nie ma przełożonych; decyzje podejmuje się zbiorowo.

B. uczestniczy w ruchu ekum., organizując spotkania, kursy
bibl. itp. ; współpracuje z prowadzonym przez -> serwitów ośrodkiem
ekum. w Bergamo; wydaje półrocznik „Qiqajon di B."

 

E. Bianchi, Una comunità ecumenica in Piemonte, Servitium 3 (1969) 679-686; tenże. Eine interkonfessionelle Kommunität in Italien, B., Conc 9(1973) 657-662; tenże, DIP I 1533-1537.