Niemiecki oficer, uczestnik I wojny światowej, w 1933 r. stanął na czele Truppenamtu, instytucji zastępują­cej Sztab Generalny, którego dzia­łalności zakazywały postanowienia traktatu wersalskiego. W lipcu 1935 r. objął stanowisko szefa Szta­bu Generalnego Wojsk Lądowych. Był przeciwnikiem Hitlera, gdyż uważał, że jego polityka doprowadzi Niemcy do zguby, i podjął działa­nia zmierzające do pokrzyżowa­nia agresywnych planów Fuhrera. W 1938 r. wysłał do Anglii Ewalda von Kleista-Schmenzina z pyta­niem, czy Wielka Brytania podejmie akcję zbrojną w wypadku niemiec­kiej inwazji na *Czechosłowację.

Brak takiej deklaracji ze strony władz brytyjskich w ocenia Becka i innych opozycjonistów uniemożli­wił wprowadzenie w życie planów aresztowania Hitlera i jego najbliż­szych współpracowników. W paź­dzierniku 1938 r. Beck zmuszony przez Hitlera do rezygnacji ze stano­wiska szefa Sztabu Generalnego, za­chował związki z opozycją antyhi­tlerowską, ale jego udział w zama­chu na Hitlera 20 lipca 1944 r. nie był znaczący. Mimo to na wiado­mość o fiasku tego przedsięwzięcia zdecydował popełnić samobójstwo.

Próba nie powiodła się i został do­bity przez swojego podwładnego.