Najprostszym testem w ustalaniu wstępnego rozpoznania jest zapach. Cuchnący płyn sugeruje ropniaka opłucnej (pyothorax) spowodowanego beztlenowcami. Płyn o wysokim stężeniu kreatyniny i zapachu moczu wskazuje na etiologię mocznicową.

W przypadku wysięku krwistego należy oznaczyć jego hematokryt. Wartość przekraczająca połowę hematokrytu krwi obwodowej wskazuje na hemothorax. Po wykluczeniu urazu krwisty wysięk sugeruje nowotwór złośliwy, zawał płuca lub zapalenie trzustki. W około 70% przypadków wysięki o etiologii nowotworowej są płynami krwistymi. Należy pamiętać, że nawet niewielka ilość krwi, która dostanie się z uszkodzonego naczynia podczas torakocentezy spowoduje, że pobrany płyn będzie jednolicie krwisty. Pośrednim dowodem krwistego wysięku jest obecność w płynie makrofagów ze sfagocytowanymi erytrocytami lub nawet kryształami barwników powstałych z przemian hemoglobiny.

Gęsty, mętny płyn wymaga różnicowania pomiędzy ropniakiem, płynem chłonkowym i płynem rzekomochłonkowym. Pomocne w tej sytuacji jest odwirowanie płynu, określenie przejrzystości nadsączu i obfitości osadu. Przejrzysty nadsącz świadczy o zmętnieniu spowodowanym komórkami natomiast nadsącz mętny bez osadu wskazuje na chłonkę lub płyn rzekomo-chłonkowy. W różnicowaniu tych dwóch rodzajów płynu ważne jest określenie

triglicerydów, cholesterolu oraz wykonanie elektroforezy lipidów tzw. lipido-gramu.

Cechy fizyczne

•    Barwa,

•    Przejrzystość,

•    Ciężar właściwy,

•    Osmolalność,

•    pH,

•    Tendencja do wykrzepiania.

Cechy biochemiczne

•    Białko,

•    Albumina,

•    Fibrynogen,

•    CRP,

•    Lateks R,

•    ASO,

•    Glukoza,

•    Markery nowotworowe (w szczególności CEA, AFP),

•    Aktywność a-amylazy,

•    Aktywność LDH,

•    Mycobakterium tuberculosis.