Brytyjski oficer, zyskał uznanie w czasie służby w Armii Indyjskiej, gdzie awansował do stopnia genera-ła-majora. W 1940 r. powrócił do Wielkiej Brytanii i objął dowódz­two IV korpusu. Po kampanii w Norwegii, gdzie dowodził wojska­mi brytyjskimi, organizował *Home Guard, a następnie wyjechał po­nownie do Indii jako głównodowo­dzący wojskami brytyjskimi w tym kraju. W kwietniu 1941 r. sprawnie zorganizował akcję przerzutu wojsk do Iraku, co zyskało mu uznanie pre­miera Winstona Churchilla, poszu­kującego kandydata na głównodo­wodzącego wojskami brytyjskimi na Bliskim Wschodzie. Auchinleck ob­jął to stanowisko w czerwcu 1941 r. Był to najtrudniejszy dla aliantów okres walk w Afryce Północnej, gdy ruszyła ofensywa wojsk „osi", a zde­moralizowane niepowodzeniami wojska alianckie nie potrafiły stawić skutecznego oporu. Auchinleck do­prowadził do przełomu, zatrzymując wojska państw „osi" w czasie tzw. pierwszej bitwy pod el *Alamejn.

Nie potrafił jednak wykorzystać uzyskanej przewagi. Ponadto pre­mier Churchill nie wybaczył mu utraty *Tobruku i w sierpniu 1942 r.powierzył stanowisko głównodowo­dzącego gen. Haroldowi *Alexan-drowi. Auchinleck, który odrzuciłpropozycją objęcia stanowiskagłównodowodzącego wojskami bry­tyjskimi w rejonie Iran-Irak, pozo­stawał na urlopie do czerwca 1943 r.,gdy powrócił do Indii na zajmowanetu wcześniej stanowisko naczelne­go dowódcy wojsk brytyjskich.W 1946 r. otrzymał stopień marszał­ka polnego. Rok później powrócił doWielkiej Brytanii.