Przyłączenie Austrii do Niemiec na­stąpiło w 1938 r., mimo zakazu zawartego w traktacie z 10 wrze­śnia 1919 r. w Saint-Germain-en--Lay regulującego sprawy związane z likwidacją monarchii austro-wę-gierskiej i powstaniem Republiki Austrii. Pierwszą próbę połączenia obydwu państw podjęli naziści austriaccy i niemieccy w lipcu 1934 r., mordu­jąc kanclerza Engelberta Dollfussa, przeciwnego Anschlussowi. Siły rządowe stłumiły rewoltę, a Hitler, obawiając się interwencji zbrojnej Włoch, wycofał poparcie dla zama­chowców. Cztery lata później, gdy zmianie uległa sytuacja międzyna­rodowa, ponowił próbę przyłączenia Austrii do Rzeszy.

Wówczas Austria utraciła poparcie międzynarodowe: Włochy zbliżyły się do Niemiec, a Benito *Mussolini, dyktator Włoch, deklarował (m.in. w czasie wizyty w Berlinie we wrześniu 1937 r.) gotowość uznania interesów Niemiec w Austrii w zamian za po­parcie ekspansjonistycznych dążeń Włoch na Morzu Śródziemnym. Francja uzależniała swe stanowisko od Wielkiej Brytanii, a rząd Nevil-le'a *Chamberlaina, prowadząc po­litykę *appeasementu (ustępstw) nie był skłonny do udzielenia pomocy Austrii. Podobne stanowiska zajęły rządy Czechosłowacji i Polski, za­dowolone, że niemiecka ekspansjakieruje się na południowy wschód.12 lutego 1938 r. na zaproszenie Hitlera do rezydencji „Berghof" w Obersalzbergu przybył austriacki kanclerz Kurt von *Schuschnigg oraz minister spraw zagranicznych Guido Schmidt. Na liście żądań, ja­kie Hitler przedstawił Schuschnig-gowi, znalazły się: zniesienie zaka­zu działalności partii nazistowskiej na terenie Austrii, mianowanie mi­nistrem spraw wewnętrznych Au­strii nazisty dr. Arthura *Seyss--Inąuarta i ministrem wojny gen.

Edmunda Glaisego-Horstenaua (z czego później zrezygnował), usu­nięcie z armii niektórych generałów opowiadających się za niepodległo­ścią kraju oraz przyjęcie przez Au­strię niemieckiego systemu ekono­micznego. Kanclerz Schuschnigg nie był upoważniony do przyjęcia takich żądań i miał udzielić odpo­wiedzi z Wiednia do 15 lutego. Po powrocie do Austrii usiłował go­rączkowo uzyskać poparcie Włoch oraz Wielkiej Brytanii i Francji, a wobec fiaska takich zabiegów usi­łował ratować sytuację, zarządzając na 13 marca 1938 r. plebiscyt w sprawie połączenia Austrii i Nie­miec.

Hitler na wieść o takim za­miarze podjął decyzję o realizacji planu „Otto" - inwazji na Austrię. W operacji tej zaangażowano ok. 105 tys. żołnierzy Wehrmachtu, ok. 35-40 tys. esesmanów i policjan­tów oraz jednostki lotnicze. Łącznie do akcji skierowano 180 tys. do 200 tys. ludzi. Rozkaz przekroczenia granicy au­striackiej Hitler wydał 11 marca 1938 r. W tym dniu na terenie Wie­dnia i kilku innych miast rozpoczę­ły się rozruchy wywoływane przez austriackich nazistów.

Rząd au­striacki, na wieść o koncentracji oddziałów niemieckich na granicy, rozpoczął przygotowania do obrony, powołując pod broń rezerwistów oraz zarządzając wystawienie poste­runków wokół obiektów strategicz­nych. Jednakże wobec presji zewnę­trznej i wewnętrznej kanclerz Schu­schnigg o godzinie 14.00 odwołał referendum i podał się do dymisji wraz z całym rządem.

O godz. 23.00 prezydent Wilhelm Miklas powołał na szefa rządu Seyss-In-quarta. 12 marca wczesnym rankiem wojska niemieckie przekroczyły granicę austriacką, a w godzinach popołudniowych do Austrii wjechał Adolf Hitler. Już w pierwszych godzinach An-schlussu Niemcy rozpoczęli zakro­jone na szeroką skalę poszukiwania i likwidowanie przeciwników nazi-mu, z których niewielu udało się ujść za granicę. Kanclerz Schusch-nigg został aresztowany i wysłany do obozu koncentracyjnego w Da­chau. W ciągu 7 dni wywieziono do obozów koncentracyjnych 76 tys. ludzi.

Masowość terroru skłoniła nowe władze do założenia obozu koncentracyjnego w Mauthausen, gdzie zginęło ok. 35 tys. ludzi. 13 marca nowy kanclerz na rozkaz Hitlera podpisał ustawę, zgodnie z którą Austria stawała się landem Rzeszy Niemieckiej, co miało zo­stać potwierdzone w referendum wyznaczonym na 10 kwietnia 1938 r. Masowy terror, jaki towa­rzyszył głosowaniu, sprawił, że 99,7% uprawnionych opowiedziało się za Anschlussem. Wchłonięcie Austrii przyniosło Niemcom ogromne korzyści.

Tery­torium Rzeszy powiększyło się o ob­szar 83 849 km2, zamieszkany przez 6 760 tys. ludzi. Gospodarka otrzy­mała duże złoża surowców ważnych dla przemysłu zbrojeniowego: ma­gnetytu, rudy ołowiu, cynku i in., dobrze rozwinięte zakłady motory­zacyjne oraz hutnicze produkujące rocznie 650 tys. t wysokogatunko­wej stali. W bankach zagarnięto znaczne ilości złota i rezerw dewi­zowych. Armia austriacka została włączona do * Wehrmachtu, zaś nie­mieckie wojska uzyskały dogodne pozycje wyjściowe do agresji na Czechosłowację.