Ocena brak
ANSCHLUSS - przyłączenie Austrii do Rzeszy
Przyłączenie Austrii do Niemiec nastąpiło w 1938 r., mimo zakazu zawartego w traktacie z 10 września 1919 r. w Saint-Germain-en--Lay regulującego sprawy związane z likwidacją monarchii austro-wę-gierskiej i powstaniem Republiki Austrii. Pierwszą próbę połączenia obydwu państw podjęli naziści austriaccy i niemieccy w lipcu 1934 r., mordując kanclerza Engelberta Dollfussa, przeciwnego Anschlussowi. Siły rządowe stłumiły rewoltę, a Hitler, obawiając się interwencji zbrojnej Włoch, wycofał poparcie dla zamachowców. Cztery lata później, gdy zmianie uległa sytuacja międzynarodowa, ponowił próbę przyłączenia Austrii do Rzeszy.
Wówczas Austria utraciła poparcie międzynarodowe: Włochy zbliżyły się do Niemiec, a Benito *Mussolini, dyktator Włoch, deklarował (m.in. w czasie wizyty w Berlinie we wrześniu 1937 r.) gotowość uznania interesów Niemiec w Austrii w zamian za poparcie ekspansjonistycznych dążeń Włoch na Morzu Śródziemnym. Francja uzależniała swe stanowisko od Wielkiej Brytanii, a rząd Nevil-le'a *Chamberlaina, prowadząc politykę *appeasementu (ustępstw) nie był skłonny do udzielenia pomocy Austrii. Podobne stanowiska zajęły rządy Czechosłowacji i Polski, zadowolone, że niemiecka ekspansjakieruje się na południowy wschód.12 lutego 1938 r. na zaproszenie Hitlera do rezydencji „Berghof" w Obersalzbergu przybył austriacki kanclerz Kurt von *Schuschnigg oraz minister spraw zagranicznych Guido Schmidt. Na liście żądań, jakie Hitler przedstawił Schuschnig-gowi, znalazły się: zniesienie zakazu działalności partii nazistowskiej na terenie Austrii, mianowanie ministrem spraw wewnętrznych Austrii nazisty dr. Arthura *Seyss--Inąuarta i ministrem wojny gen.
Edmunda Glaisego-Horstenaua (z czego później zrezygnował), usunięcie z armii niektórych generałów opowiadających się za niepodległością kraju oraz przyjęcie przez Austrię niemieckiego systemu ekonomicznego. Kanclerz Schuschnigg nie był upoważniony do przyjęcia takich żądań i miał udzielić odpowiedzi z Wiednia do 15 lutego. Po powrocie do Austrii usiłował gorączkowo uzyskać poparcie Włoch oraz Wielkiej Brytanii i Francji, a wobec fiaska takich zabiegów usiłował ratować sytuację, zarządzając na 13 marca 1938 r. plebiscyt w sprawie połączenia Austrii i Niemiec.
Hitler na wieść o takim zamiarze podjął decyzję o realizacji planu „Otto" - inwazji na Austrię. W operacji tej zaangażowano ok. 105 tys. żołnierzy Wehrmachtu, ok. 35-40 tys. esesmanów i policjantów oraz jednostki lotnicze. Łącznie do akcji skierowano 180 tys. do 200 tys. ludzi. Rozkaz przekroczenia granicy austriackiej Hitler wydał 11 marca 1938 r. W tym dniu na terenie Wiednia i kilku innych miast rozpoczęły się rozruchy wywoływane przez austriackich nazistów.
Rząd austriacki, na wieść o koncentracji oddziałów niemieckich na granicy, rozpoczął przygotowania do obrony, powołując pod broń rezerwistów oraz zarządzając wystawienie posterunków wokół obiektów strategicznych. Jednakże wobec presji zewnętrznej i wewnętrznej kanclerz Schuschnigg o godzinie 14.00 odwołał referendum i podał się do dymisji wraz z całym rządem.
O godz. 23.00 prezydent Wilhelm Miklas powołał na szefa rządu Seyss-In-quarta. 12 marca wczesnym rankiem wojska niemieckie przekroczyły granicę austriacką, a w godzinach popołudniowych do Austrii wjechał Adolf Hitler. Już w pierwszych godzinach An-schlussu Niemcy rozpoczęli zakrojone na szeroką skalę poszukiwania i likwidowanie przeciwników nazi-mu, z których niewielu udało się ujść za granicę. Kanclerz Schusch-nigg został aresztowany i wysłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. W ciągu 7 dni wywieziono do obozów koncentracyjnych 76 tys. ludzi.
Masowość terroru skłoniła nowe władze do założenia obozu koncentracyjnego w Mauthausen, gdzie zginęło ok. 35 tys. ludzi. 13 marca nowy kanclerz na rozkaz Hitlera podpisał ustawę, zgodnie z którą Austria stawała się landem Rzeszy Niemieckiej, co miało zostać potwierdzone w referendum wyznaczonym na 10 kwietnia 1938 r. Masowy terror, jaki towarzyszył głosowaniu, sprawił, że 99,7% uprawnionych opowiedziało się za Anschlussem. Wchłonięcie Austrii przyniosło Niemcom ogromne korzyści.
Terytorium Rzeszy powiększyło się o obszar 83 849 km2, zamieszkany przez 6 760 tys. ludzi. Gospodarka otrzymała duże złoża surowców ważnych dla przemysłu zbrojeniowego: magnetytu, rudy ołowiu, cynku i in., dobrze rozwinięte zakłady motoryzacyjne oraz hutnicze produkujące rocznie 650 tys. t wysokogatunkowej stali. W bankach zagarnięto znaczne ilości złota i rezerw dewizowych. Armia austriacka została włączona do * Wehrmachtu, zaś niemieckie wojska uzyskały dogodne pozycje wyjściowe do agresji na Czechosłowację.