MAŁŻEŃSTWA literackie – od św. Aleksego do Ziembiewiczów.

MAŁŻEŃSTWA literackie – od św. Aleksego do Ziembiewiczów.

 

Małżeństwo to związek dwojga ludzi – kobiety i mężczyzny. Religia chrześcijańska dowodzi, iż pierwsze małżeństwo ustano–wił Bóg, stwarzając Adama i Ewę – pierwszych rodziców. Dwie osoby, które winna łączyć miłość, wzajemny...

Służyć temu, cóż ci jest w niebie  (Legenda o św. Aleksym) jako dewiza sztuki i literatury średniowiecznej.

  Kościół zakładał pierwsze szkoły ( parafialne, klasztorne i katedralne ) i uniwersytety. Miłość jest podstawą wiary, jest to miłość do każdej żywej istoty jako do brata i siostry - dlatego potępiał umartwianie cielesne.

ASCETA - św. ALEKSY

Rozdał swój majątek i ruszył na wędrówkę po świecie. Cały czas spędzał na modlitwie, żebrał, inni ludzie go nie obchodzili. Chodziło mu o całkowitą anonimowość. Chciał aby nikt go nie znał i mógł całkowicie poświęcić się Bogu. Został uznany za świętego (Maryja zeszła z ołtarza i kazała...

ASCETA - św. FRANCISZEK

W Asyżu założył zakon franciszkanów. Rozdał swój majątek. Wędrował po kraju wygłaszając kazania, które nawoływały do miłości do bliźniego.

Czy asceza prowadzi do świętości? Ideał ascety w kulturze i literaturze średniowiecza na podstawie Legendy o św. Aleksym

Wiek XV był wielkim bujnego rozwoju poezji religijnej i świeckiej. Na szczególną uwagę zasługuje literatura hagiograficzna (żywotopisarstwo świętych), która ukształtowała się już z pierwszych wiekach chrześcijaństwa (IV V wiek) na Wschodzie. Ten typ literatury związany jest z popularnym w...

Legenda o ś. Aleksym i Kwiatki św. Franciszka – dwa oblicza średniowiecznej ascezy

Asceza jest to wyrzeczenie się dóbr materialnych, ziemskich, postawa preferująca dobra duchowe, umartwienie ciała, by doskonalić się w cnocie. Celem postawy ascetycznej było osiągnięcie świętości. Ascetę cechowało postawienie wszystkiego na jedną kartę, maksymalizm postawy, tzn. całkowite...

Motyw śmierci w literaturze średniowiecznej na przykładzie Rozmowy mistrza Polikarpa ze Śmiercią, Pieśni o Rolandzie, Dziejów Tristana i Izoldy, Legendy o św. Aleksym.

Myśl o śmierci zajmowała bardzo ważne miejsce w literackim dorobku średniowiecza. Już od XI w. pojawiały się teksty określane mianem contemptus mundi, w których ukazywana była marność rozkoszy i wspaniałości doczesnego świata wobec nieubłaganej śmierci, która dosięgnie każdego człowieka...

Postawy obywateli wobec zagrożenia - „Dżuma” Alberta Camusa

„Dżuma” Alberta Camusa to parabola, w której wydarzenia i świat przedstawiony są pretekstem do głębszych przemyśleń, do przekazania prawd o ludzkiej egzystencji. Jego poglądy są dokładnym odbiciem myślenia Alberta Camusa.

Małżeństwa literackie od św. Aleksego do Ziembiewiczów

Małżeństwo to związek dwojga ludzi kobiety i mężczyzny. Religia chrześcijańska dowodzi, iż pierwsze małżeństwo ustanowił Bóg, stwarzając Adama i Ewę pierwszych rodziców. Dwie osoby, które winna łączyć miłość, wzajemny szacunek, zrozumienie..., nie tyle istotne jest zalegalizowanie związku...

Życie i twórczość Alberta Camusa

Po maturze (1930) i silnym ataku gruźlicy Albert opuszcza rodzinę, zamieszkuje u wuja, postanawia zostać literatem. Albert rozszerza swoje studia o dzieje filozofii (praca dyplomowa w 1936 r.

Pięć dowodów na istnienie Boga św. Tomasza z Akwinu.

Pierwsza i bardziej przejrzysta wychodzi ze zjawiska ruchu, którego istnienie stwierdzamy na tym świecie przy pomocy zmysłów. Ale wszystko co się porusza, zostało pobudzone do ruchu przez coś innego, gdyż jest w możności do tego ku czemu jest poruszane. Ale poruszać może tylko to, co istnieje w...

Średniowieczne wzory świętości („Legenda o św. Aleksym”, „Kwiatki św. Franciszka”).

 

Średniowiecze to epoka, która stawiała przed literaturą zadanie, polegające na nieustannym przypominaniu człowiekowi, że jest śmiertelny i że jego życie na ziemi powinno być drogą do zbawienia i świętości. Wytworzyło tzw. wzorce osobowe, podane w formie gotowej, zalecanej do naśladowania. Jednym...

Średniowieczne wzorce osobowe na podstawie „Legendy o św. Aleksym”, „Pieśni o Rolandzie” i „Kroniki polskiej” Galla Anonima.

 

Literatura średniowieczna miała charakter dydaktyczno – moralizatorski. Ukazywała wzorce osobowe, które miały uczyć postępowania doskonałego, zapewniającego zbawienie wieczne, a za życia – szacunek ludzi. Najpopularniejszy w średniowieczu był wzorzec ascety, opisany w „Legendzie o św. Aleksym”...

Apokalipsa św. Jana

 

Apokalipsa św. Jana, ostatnia księga Nowego Testamentu, zapis wizji, jakiej autor doznał przebywając na wygnaniu. Zdaniem historyków chrześcijaństwa, samo objawienie, zgodnie z informacją przekazaną przez św. Jana, miało miejsce na wyspie Patmos, dokąd został on karnie zesłany z Efezu za rządów...

„Legenda o św. Aleksym”

 

- Aleksy

- jest jedynym potomkiem rodu książęcego

- przewyższa cnotą swoich rodziców - Eufamiana i Aglias

- złożył śluby czystości, dlatego opuszcza żonę w noc poślubną

- jego zgon znaczony był cudami (np. samoczynne bicie dzwonów, uzdrawianie chorych zapachem ciała)

- po śmierci rozpoznany...

Filozofia chrześcijańska w starożytności: św. Augustyn

Św. Augustyn (IV/V w. po Chr.) obok św. Tomasza uważany jest za gł. filozofa związanego z chrześcijaństwem, należy jednak pamiętać, że w myśli św. Augustyna pojawiają się też wątki manichejskie, sceptyckie i neoplatońskie. Słuchał on bowiem przez jakiś czas manichejczyków, potem zaś uległ...

Filozofia okresu średniowiecza. Realistyczny system św. Tomasza

Św. Tomasz z Akwinu (1225-1274) w sporej mierze nawiązywał do myśli i terminologii Arystotelesa. Najważniejsze odkrycie, które go dokonał w filozofii (zwł. w metafizyce) to było zwrócenie uwagi na to, że w każdym realnym bycie da się wyróżnić istotę i istnienie. Punktem wyjścia badań św. Tomasza...

Augustynizm XIII n.e. i św. Bonawentura

CECHY NURTU:

system prawowierny (filozofia zgodna z dogmatami), konserwatywny (wierność tradycji – Augustyn i jego platonizm z elementami mistyki i scholastyki), ale zmieniony trochę przez pisma Arystotelesa, stoików, neoplatończyków ; rozwinięty przez „starą szkołę franciszkańską”...

św. Tomasz z Akwinu, tomizm (chrześcijański arystotelizm XIII n.e.)

1225 – 1274) poprzednicy: Arystoteles: pojęcie poznania jako procesu receptywnego –źródłem poznania są wyłącznie zmysły, nie ma wiedzy wrodzonej, rozum dochodzi do wiedzy pewnej i ogólnej w oparciu o materiał zmysłowy -> empiryzm genetyczny (empiryczna teoria poznania), pojęcie dowodu (rozgraniczenie wiedzy i wiary), pojęcie przyczynowego powiązania zdarzeń (pogląd na stosunek Boga i stworzenia), pojęcie aktu (energii) i ...

Nauka Pisma Świętego - świadectwo pierwszych gmin chrześcijańskich i św. Pawła

Są wypowiedzi w pismach, są także sformułowania, gdzie Jezus nazywa się Bogiem. Prolog świętego Jana mówi, że Bogiem było słowo. Inne teksty mówiące o tym, że Jezus nazywa siebie Bogiem to:

J 20, 28 - A Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój!

Dz 20,28 Troszczcie się o siebie samych...