APOSTOLAT ZAKONÓW

Uczestnictwo w posłannictwie zbawczym Chrystusa przez realizację zobowiązań przyjętych w ślubach zakonnych.

A. W NAUCE i PRAKTYCE KOŚCIOŁA — W V w., gdy podjęto próby odnowy życia chrzęść, upatrując odrodzenie chrześcijaństwa w dosłownym realizowaniu ewangelii, zaczęto uważać, że tylko mnisi...

APOSTOLAT

(gr. apostole posłannictwo, urząd posłańca), Uczestnictwo w boskim posłannictwie Jezusa Chrystusa, mającym na celu przekazanie człowiekowi egzystencji nadprzyr., udzielone przez niego apostołom, którzy uformowali strukturę a. dla Kościoła Chrystusowego, a nast. przekazali go całemu Ludowi Bożemu;...

APOSTOLAT PRACY

Posłannictwo zobowiązujące chrześcijan do przekształcania środowiska społ. w duchu ewangelii przez rzetelną pracę i konsekwentne realizowanie nakazów wiary chrzęść. ; indywidualny a.p. przejawia się w dziejach Kościoła przez oddziaływanie na środowisko dobrym przykładem; do powstania...

APOSTOLAT w KOŚCIELE PIERWOTNYM

Obejmuje okres kształtowania grona apost. przez Jezusa hist, i udzielenia kolegium —> Dwunastu prerogatyw kontynuowania misji dla całego Kościoła, nadto przekazanie przez Dwunastu posłannictwa apost. ich następcom (—> sukcesja apost.).

A. APOSTOLAT DWUNASTU

1. Geneza—Jezus powołał liczne grono uczniów...

APOSTOLAT SZTUKI SAKRALNEJ

Sposób udziału w zbawczej misji Chrystusa wyrażający się w świadczeniu dla królestwa Bożego za pośrednictwem dzieła sztuki. Teologiczną podstawą a.sz.s. jest charyzmat, który może się ujawnić w talencie artyst. udzielanym niektórym członkom Ludu Bożego przez Ducha Świętego dla dobra wspólnoty...

APOSTOLAT LUDU BOŻEGO

Uczestnictwo w posłannictwie zbawczym Chrystusa, wynikające ze wspólnego kapłaństwa wszystkich członków Kościoła, —> hierarchii i —> laikatu.

A. W NAUCE KOŚCIOŁA — W Kościele pierwotnym istniało żywe przeświadczenie, że cały nowy Lud Boży jest kontynuatorem misji Chrystusa. Pierwsi chrześcijanie...

APOSTOLICAE SEDIS GRATIA (z łaski Stolicy Apost.)

Formuła używana w intytulacji dokumentów biskupich. Należy do formuł dewocyjnych wyrażających przekonanie wystawcy dokumentu o prawnym pochodzeniu jego władzy.

Początków tej formuły występującej zwykle w połączeniu z formułami Dei gratia, Dei miseratione itp., należy szukać w stwierdzeniu Św...

APORIA

(gr. aporema to, co czyni bezradnym, co rodzi wątpliwość), W filozofii trudność, kwestia sporna. Wynajdywanie i analiza a. (aporetyka) stanowi ważny czynnik rozwoju poznania, chociaż nierzadko a. okazuje się pozorna.

A. logiczne (—> paradoks, —> antynomia) konstruowali w starożytności —> eleaci i...

APORTI FERRANTE ks.

ur. 20 XI 1791 w San Martino dell'Argine (Mantua), zm. 29 XI 1858 w Turynie, Wł. pedagog, współtwórca, obok A. Rosminiego i in., pedagogiki kat. we Włoszech w XIX w.

W 1815 ukończył seminarium duch. w Kre-monie i przyjął święcenia kapł.; 1816-19 studiował w Wiedniu teologię i pedagogikę; nast. został...