-
Ocena brak
SYNONIMY
SYNONIMY <gr. <ta synónyma> = wyrazy o różnej postaci, a pokrewnym znaczeniu; rzeczy mające wspólną nazwę i definicję (Arystoteles)) łc. synonyma; nłc. univoca; ang. synonyms; fr. synonymes; nm. Synonyme
U Arystotelesa {Kałeg., 1 a 6): w odróżnieniu od —> homonimów (1) i —> paro-nimów (1) —...
-
Ocena brak
SYNTAKSA LOGICZNA (składnia logiczna)
SYNTAKSA LOGICZNA (składnia logiczna) (gr. syntaksis = konstrukcja gramatyczna, składnia + logos = słowo, nauka) ang. logical syntax; fr. syntaxe logiąue; nm. logische Syntax
Teoria obejmująca reguły poprawnego konstruowania i przekształcania wyrażeń -^ języka sformalizowanego. Syntaksa logiczna...
-
Ocena brak
SYMULACJA
SYMULACJA (łc. simulatio = udawanie) ang. simulation; fr. simulation; nm. Simulation
metod. Naśladowanie zachowania się jakiegoś przedmiotu lub przebiegu jakiegoś procesu, za pomocą innego przedmiotu lub procesu, np. zjawisk elektrycznych za pomocą zjawisk gazowych. Przedmiot naśladowany zwie się...
-
Ocena brak
SYNTAKTYKA
SYNTAKTYKA (gr. syntaktikós = układający, porządkujący) ang. syntactics; fr. la syntactique; nm. Syntaktik
Jeden z działów —> semiotyki (obok -^ semantyki /2/ i ^pragmatyki), zajmujący się badaniem relacji między znakami należącymi do jakiegoś języka, a w szczególności do —> języka...
-
Ocena brak
SYNECHIZM
SYNECHIZM (gr. syneches = ciągły, spójny, ścisły) ang. synechism, synechistic philosophy; fr. synechisme; nm. Synechismus
Termin Ch. S. Peirce'a określający jego własną doktrynę epistemologiczną, według której idea ciągłości ma podstawowe znaczenie w filozofii, w szczególności w kształtowaniu...
-
Ocena brak
SYMPATIA
SYMPATIA (gr. = współodczuwanie; odpowiadające sobie cechy, pokrewieństwo; współdźwięczność) łc. sympathia; nłc. compassio; ang. sympaihy; fr. sympathie; nm. Sympathie, Mitgefahl
W dawnej filozofii przyrody: wewnętrzny związek między wszystkimi składnikami świata, wyjaśniany jako wynik...
-
Ocena brak
SUMIENIE
SUMIENIE gr. syneidesis; łc. conscientia; ang. conscience; fr. conscience morale; nm. Gewissen
et. Zdolność wydawania sądów dotyczących wartości moralnej czynów ludzkich, a zwłaszcza własnego postępowania podmiotu (—> zmysł moralny). Także: sam akt —> rozumu praktycznego, spontaniczny i...
-
Ocena brak
SYMBOL
SYMBOL (gr. <symbolon> = znak umowny) nłc. symbolum; ang. symbol; fr. symbole; nm. Symbol
1. ^ Znak (1) umowny, utworzony sztucznie na oznaczenie określonego przedmiotu; oznacza zwłaszcza wyrażenia języka jako znaki typu konwencjonalnego.
a) log. Symbol funkcyjny — wyrażenie proste języka, które...
-
Ocena brak
SUPEREGO (nadjaźń)
SUPEREGO (nadjaźń) (te. super = ponad + ego — ja) ang. superego; fr. sur-moi, surmoi; nm. ilber-Ich
W psychoanalizie — jedna z warstw psychiki ludzkiej (obok -^ ego i -> id), będąca instancją moralną ukształtowaną poprzez wzory i normy moralne przejęte w okresie dzieciństwa, głównie od rodziców...
-
Ocena brak
SYMBOLIKA
SYMBOLIKA (gr. symbolikós = symboliczny, obrazowy) ang. symbolics; fr. la symbolique; nm. Symbolik
Układ —> symboli stosowany w jakiejś nauce, teorii, dziele literackim itp., np. symbolika logiczna (notation); zbiór lub zestaw symboli obecny w jakiejś kulturze.
Treść tego, co reprezentuje...